1905'teki rus-japon savaşı sırasında japonların port arthur limanına düzenlediği baskın sırasında büyük çoğunluğu şehit olan kırım tatar cigitleri için yazılan ağıt. sözlerini ekşi sözlük'te kalgay'ın yazdığı entryden alıyorum.
port arturnun maalesi, ne büyüktür qalesi,
saldat ketken yaşların da ağlap qaldı anası.
ağlama, anam, ağlama, babam,
belki çare bulunur.
filcan tolu suv mudur, yapon yolu bu mudur,
ey, allanın zalimi, etecegin bu mudur.
ağlama, anam, ağlama, babam,
belki çare bulunur.
selbi kibi boyumuz, ağlap qaldı soyumuz,
port arturdan qaytqan son, belki olur toyumuz..
ağlama, anam, ağlama, babam,
belki çare bulunur.
keçti baar, keldi küz, ağlamaqtan şişti köz,
port arturğa ketemiz, siz savlıqnen qalınız.
ağlama, anam, ağlama, babam,
belki çare bulunur.
maşinalar yağlandı, birbirine bağlandı,
port arturğa barğan son qılıç pıçaq qayraldı.
ağlama, anam, ağlama, babam,
belki çare bulunur.
gizli gazet bastılar, port arturğa astılar,
bunı oquğan zapaslar, otstupleniye yaptılar.
ağlama, anam, ağlama, babam,
belki çare bulunur.
kuropatkin başımız, at etidir aşımız,
port arturnun içinde qalır bizim başımız.
