mal insan evladının yaptığı şeydir. ve evet, muhtemelen ben de hakir görülüyorum. güzel olan her şeyi dinlerim aga. rap dinlerim, güzelse rock dinlerim, türkü dinlerim, popun da güzelini çok dinlerim. lakin bazı insanları anlayamıyorum. bazıları dinledikleri müzikle sınıf atladıklarını düşünüyor ya ona ayar oluyorum. bunu yaparken de "ay pop mu çok banaağl" diyorlar ya ona da kıl oluyorum. geçen yılbaşı sevgilimin yanına, izmir'e gittim. yılbaşı olması dolayısıyla bir gece kulübüne gittik, oturduk (oturmadık aslında ayaktaydık) müzik falan filan . kapı açıldı ve içeriye birileri girdi. işte o an "la noluyoruz amuğa goyim" dedim. kapıdan içeri girenler benim safkan rakçı takılan arkadaşlarımdı. "uff pop mu dinlenir aga ya", "ya oğlum mal mısın nasıl dinliyosun böyle şeyleri" diyen adamlar, eğlendirme amacıyla sürekli serdar ortaç ve türevleri çalınan bir yere gelmiş ve dans ediyorlardı. ama ne dans hacı! herifler kendinden geçti görmen lazımdı. daha sonra bunlarla göz göze geldik. anlamış olacaklardı ki bakışlarımdaki "vaaay, ne ayak lan ibneler" tarzı mesajımı bir açıklama gayreti içine düştüler. dinlemedim, dinlesem de duyamazdım zaten çok ses vardı. sadece bu vatandaşlar değil. o günden beri, pop şöyle böyle, sokam popa , amerikan ezik kültürü ** diyen adamlardan zerre hoşlanmadım. çünkü biliyorum ki içleri içlerini yiyior bir süre sonra. "ulan süper şarkı . ama dinlersme rockçı karizma yalan olur. en iyisi akdeniz akşamlarını söyleyeyim bir de d leri z şeklinde söyledim mi tamamdır *" diyorlar. ve evet kardeşim. tan dinliyorum, serdar dinliyorum, demet akalın dinliyorum. ama sadece dinliyorum. bunları kişilik meselesi yapmıyorum.
