aslında sevgili bir birey, iyimser biri olmasına rağmen çevresinde ezik, sürrealist, hayalperest gibi tabirlerle anılan kişilerdir.
bu kişi sonradan bu yolla, çevredeki baskıcı kesim tarafından karamsarlaştırılır. onlara göre hayat ne zaman sorsanız pek boktur zaten. çünkü hep kötü yanlarını görürler. zaten zamanla kendileri gibi yaparlar o bir zamanlar melek gibi olan insanı da. "kimseye güvenme, hiçbir şeye güvenme v.s" zırvalıklarıyla doldururlar beynini.
sonra da zeytinyağı gibi piyasaya çıkıp "insanlık öldü bühüü" diye ağlarlar.
çetin altan'in da yazilarinda dem vurdugu sürrealistlikten, adam sen de hayat güzeldir tadinda olan kişilerin zorla kötümser ve asık suratli yapmak için bir makenizma işler.
madem o mutlu ve neseli biz de onu kendimize benzetmeliyiz diyen bazi cok bilmiş homurtulu kenef suratli böbürlenmeyi seven denyolara yasayanlari kiskanir.
nasil ki ölmekte olan ve sadece mazisi kalan kişi - mazi bir avuc kulden baska bir şey değildir bu arada- geleceği ve hayalleri olan kişi ve kişilerin hayatini yok etmeye ve kendilerini benzetmeye calisirsa - ihtiyarlar gencleri kiskanir her zaman- bu olguda böyle bir şeydir.
