türkiye devriminin acil sorunlarına çözüm bulmuş stratejidir. türkiye'de sorunun faşizm değil oligarşi olduğunu ve kürdistan'ın bir sömürge olduğu tespiti üzerinde türkiye'de devrimin yolunu tayin etmiştir.
"gerilla savaşının devrimci politik amaçlarla, siyasi gerçekleri açıklama kampanyasının bir aracı olarak
yürütülmesine yani, politik kitle mücadelesi olarak ele alınmasına politikleşmiş askeri savaş stratejisi denir."(mahir
çayan, age, s. 353)
sovyetler, çin, küba ve arnavutluk deneyimlerinden farklı olarak devrim teorisi somut gerçeklik üzerinden kurgulanmamış, türkiye'nin içinde bulunduğu tarihsel süreçler ele alınarak devrimin yolu 4 safha olarak kesintisiz devrim yazı dizisinde belirlenmiştir.
1. aşama: şehir gerillasını yaratma
2. aşama: şehir gerillasını geliştirme,
kır gerillasını yaratma ve kuvvet gösterisi.
bu iki aşamada, savaşın, psikolojik yıpratma yönü ağır basacaktır.
3. aşama: şehir gerillasını yaygınlaştırma,
kır gerillasını geliştirme
4. aşama ise, kır gerillasını yaygınlaştırma aşamalarıdır.
neden şehir gerillası ile gerilla savaşına başlandı?
savaşa, şehir gerillası ile başlamamızın sebebi ikilidir.
a) objektif nedenler:
a) savaşçı bir örgütün varlığını kitlelere duyurmanın şehirlerde daha olanaklı olması.
çünkü, propaganda ve kamuoyunda tanınma olanakları açısından başlangıçta şehir, kıra nazaran daha avantajlıydı.
b) küçük-burjuva anlamda da olsa, dev-genç'in büyük şehirlerde yürüttüğü devrimci şiddet hareketleri ve de, kitle eylemleri, daha sert ve üst düzeyde silahlı eylemlerin yadırganmayacağı uygun bir ortam yaratmıştı.
b) subjektif neden:
silahlı propagandaya hazırlık döneminde işleri gevşek olarak ele almamızdan, hem de, silaha sarılmakta geç kalmamızdan dolayı, kır gerillası için gerekli teçhizat, tecrübe, mühimmat gibi maddi ve manevi ön koşullardan yoksunduk.
işte bu objektif ve subjektif şartlardan dolayı partimiz, gerilla savaşına şehir gerillası ile başlamıştır.
bundan böyle partimiz daha önce tespit edilen bu rotayı izleyecektir. (uzun bir faaliyetsizlik döneminden sonra)
politikleşmiş askeri savaş stratejisi'ne göre, devrimin önder ve temel güçleri ve ihtiyatlarını şu şekilde sıralayabiliriz:
önder güç: proletaryadır.
önder güç sorununda, partimiz halk savaşı ile devrimin zafere erişeceğini tespit ettiğinden proletaryanın ideolojik önderliğini temel almıştır. (temel bölgenin kırlar olması esprisi) öncü savaşı aşamasında partimizde emekçi kökenden gelen, gelmeyen ayrımı yoktur. önemli olan savaşçıların profesyonel devrimciler olmasıdır. savaş genişledikçe yönetim kademeleri de dahil, emekçilerin ağır basmasına özel olarak dikkat edilir.
temel güçler: köylülerdir. (feodal kalıntılar ve tarım burjuvazisi hariç bütün köylü unsurlardır) sırasıyla:
köy proletaryası
köy yarı-proletaryası
yoksul köylüler
orta köylüler
şehir proletaryası da elbette devrimin temel kitle kuvvetleri içindedir. ancak devrimde onun belirleyiciliği, devrimin yükselme aşamasındadır. ve son sözü o söyleyecektir.
"küçük savaşçı çekirdeklerin başlattıkları mücadeleye (öncü savaşı) giderek sürekli bir şekilde yeni yeni güçler katılır, kitle hareketleri boy göstermeye başlar, eski düzen yavaş yavaş yıpranır, çöker; işte tam bu sıradadır ki işçi sınıfı ve şehirli yığınlar savaşın kaderini tayin ederler." (che guevara)
vasıtasız ihtiyatlar:
-kemalist aydın çevre
-dünya sosyalist bloğu
-sömürge ülkelerdeki, özellikle ortadoğu'daki milli kurtuluş hareketleri.
vasıtalı ihtiyatlar:
-küçük-burjuvazinin sağ kanadı.
-demokrat batı ülkeleri ve kamuoyu.
-oligarşinin kendi içindeki çelişkileri.
gerek vasıtasız, gerekse de vasıtalı ihtiyatlardaki dizi sırası, şartlara göre değişir.
