hangi açıdan bakarsanız bakın türkiye'de sinemanın süreklilik kazanmasına vesile olmuş durumdur.yoksa bu sanat dalını da keşfetmemiz hayli rötarlı olacaktı.
enver paşa kafayı çalıştırıp almanya'dan döndükten sonra sinemanın kitleler üzerindeki etkisini farketmiş ve dönüşünde osmanlı'da sinema dairesinin kurulmasını emretmiştir.
böylelikle 1915'te merkez ordu sinema dairesi kurulmuştur.daha sonra sivilleşecektir.
öte yandan
1968 - 1970 arası godard marksist toplum hedefleyen filmler çekmiş
italya'da faşizmin yenik düşmesi, mussolini'nin faşist konsülün desteğini kaybetmesi,roma'nın bombalanması italyan sinemasına direkt yön vermiş,
(bkz: ladri di biciclette) (bkz: Roma,Citta Aperta)
1. dünya savaşının almanya'da yarattığı umutsuzluk dönemin filmlerindeki ana öğe olmuş
(bkz: alman dışavurumculuğu)
2. dünya savaşının ardından yeni dalga akımının ortaya çıkmasına zemin oluşturmuş durumdur.
geriye baktığımızda politik amaçtan ziyade, yaşamdaki kaçınılmaz politik vakalar ve sinema içiçe geçmiş durumdadır.
ama bu demek değildir ki politik amaç güdülmüyor.
onun da buram buram koktuğu filmler vardır ki dünyaca kabul edilen potemkin zırhlısı bunun en büyük örneğidir.
