polisin şiddetine maruz kalmamış,güneydoğu namına zerre fikir sahibi olmayan net cehalet temsili bir başlıktır.Kandırılmış denilmesi bir nebze anlaşılabilirken,küçücük çocuğa terörist diyebilen akıllardan korkmak gerekir.Babası habersizce kaybolan yıllardır nerede ne yaptığını bilmeyen,abisi dağda,kuzeni hapiste,amcası öldürülmüş olan çocuklar bunlar.Geriye kalanlara neden diye sorulduğunda cevabı devlet polis asker diye alan çocuklar bunlar.çocuklar oyuncağını arkadaşı kırdı diye arkadaşına deli gücüyle vurabilen,yere düştü canı yandı diye yere vuran,saf duygulara ama en acımasız tavırlara(ilkokul lakapları,aşağılamaları düşünün) sahip canlılar.Şimdi gerçekten babasının,abisinin,amcasının,annesinin gözyaşlarının,kafalarına yağan bombaların sebebi olarak gördükleri polise taş atıyor olmaları terörist mi yapıyor onları ?
derhal önlem alınmalı ve bu olaylara karışan çocukların ailelerine cezalar verilmelidir. en azından bu tarz olaylarda ne olacağını çocukların aileleri bilmelidir.
ne yaptıklarını bilmeyen çocuklardır sadece onlara düşman olarak öğretilen polislere taş atarlar onlar için budur bizler için; terörist onların beyinlerini yıkayanlarsa şerefsiz hainlerdir.
10-12 yaşlarında polisimizin hediyeler vererek doğru yola getirmeye çalıştığı çocuklardır. asıl piç olanlar onların ebeveynleridir.
bu çocuklar adana mersin çevresinde çokçadır. daha büyük yaşlarda olanlar ise ellerine molotof alıp otobüse atmakta ya da havai fişekle* polise saldırmaktadır. daha büyükleri ise dağlardadır malumunuz. yılanın başını küçükken ezmek gerekir.
Şırnak'ta abiminde içinde bulunduğu konvoy araçlarını taşlamışlardır araçlardan birinin camı parçalanmıştır. Küçük yaşta terörist olma yolunda iyi adımlar atıyorlar ve çok geç olmadan etkisiz hale getirilmeliler. Yılanın başı küçükken ezilmeli.
filistinli çocuklarla kıyaslanınca daha beter çirkinleşen çocuklardır.
filistinli çocuklar, kendilerini öldürmeyi devlet politikası haline getirmiş olan terör devleti israil'e karşı kendi topraklarını koruma mücadelesi içindedir. bir kendini koruma söz konusudur.
türkiye'dekiler ise bölücü terör örgütü tarafından, işleri kötüye gittiğinde ortaya atılan piyonlardır. toplu taşıma da insan öldürmüşlükleri, kendilerine hizmet eden otobüsleri yakmışlıkları, masum esnafa ve çevredeki insanların mülküne zarar vermişlikleri vardır.
israil'in ördüğü duvarın arkasında yaşamaya çalışan generallerle karşılaştırılmaları kendi aleyhlerine olan terör pıtırcıkları.
o çocuklarda suç aramak akla mantığa sığmaz her ne kadar yaptıkları yanlış olsa da.
abisi, ablası gider taş atmaya peşlerine takılır örnek alır onları, niye neden diye sorgulamaz çünkü ona böyle öğretilmiştir.
birini alıp sorsanız neden böyle yapıyorsun diye muhtemelen şu şekilde cevap verir:'' ağabeylerim, ablalarım, amcalarım ve komşularım gittiler taş atmaya bende gittim.. bu arada devlet bize bakmıyor''
bide bu piçlere acırlar mazlum gösterirler. hepsinin beyni yıkanmıştır. beyin bi kere yıkandımı eskisi gibi olmaz artık. geleceğin teröristleri ışte. kendi elimizle besliyoruz bide bunları.
bu ülkenin 'kadersiz' çocuklarıdır. henüz oyun çağındayken ideoloji çatışmalarının ortasında kalmış bebelerdir. gelecekte 'kayıp nesil vol.2' olarak anılacakların arasındadırlar.
nesilden nesile babadan oğula orospu çocuğu olan junior teröristlerdir. analarının amındaki kılları teker teker yakmak oraya öyle bir zarar vermek lazım ki bir daha o amdan 10' a yakın terörist fırlatamasınlar.
kinlerine çocukları ortak eden kürt faşistlerine karşılık, aslında tamamen masum olan çocuklara "piç" damgasını yapıştırabilecek kadar gözü dönmüş türk faşistlerinin, açabileceği başlık.
(çocuklara dokunmasın kimse onlarıda kirletmeyin onlar su gibi...hangi kaba girerse o şekli alır.çocukların bu kavgadan kurtulmasının tek yolu ise klişe olacak ama eğitimdir.)
mayın tarlasında top oynaması gereken haşeratlardır. öncelikli olarak güvenlik güçlerimize, bu soysuz piçlere karşı plastik mermi kullanabilme yetkisi verilmelidir tatbikat amaçlı olarak, daha sonra gerçek mermi kullanmalıdırlar. böcek gibi ezilmelidirler. 10 yaşında polisimize molotof atabiliyorlarsa polis araçlarını yakabiliyorlarsa 10 tane mermi yemelerinde bir sakınca görmuyorum, sonucunda piç işte vatana millete bir hayrı dokunmayacağı aşikar.
beyinleri zehirlenmemiştir efendim.küçüktürler.kimi beş kimi sekiz yaşındadır.daha çocukturlar.onlara herşey oyun gelir.o kadar masumdurlar ki.asıl terörist onlara o taşı attıranlardır.
çocuktur, küçüktür, günahsız sebidir ama sadece sözde(!)... en küçüğünü bile polise taş atarken kaçamayıp yaralanıp hastaneye geldiğini gördüm. yarasını sarıp geri gitti yarın gene taş atma ümidiyle. küçük ama beyinleri çok büyük ve en önemlisi yıkanmış beyinleriyle çocukluklarını yaşıyor hepsi oralarda. anlattıklarını, gözlerindeki o nefreti görseniz boğazlardınız belki de kabaran milliyetçilik duygularınızla. onlara göre bu bir oyun, bir eğlence, bir birliktelik, bir ses getiriş... taş tek eğlenceleri. onlar çocuk değil. düşünceleriyle, ailelerinden aldıklarıyla birer devlet düşmanı olarak yetişiyorlar.
o çocuklardan bir kısmının dersine girdim çok şey işittim ama biriyle konuştum ki kanım dondu. çok değil 4. sınıf öğrencisi; " örtmenii danzere * daş attım beni yakalayamadı" diye havasını attığı bir anda neden polise taş attığını sordum ; "sesimizi duyurmak için" dedi. onun yaşına göre çok uç bir düşünce yapısıydı. şaşırdım. "taş atmakla ses mi çıkar oğlum? oku, kendini yetiştir, bir yerlere gel. konuşmalarınla sesin çıksın. kendini öyle savun. taşla çakılla değil kalemle kağıtla uğraş" dedim. verdiği yanıt gerçekten üzücüydü, o an ne kadar boş konuştuğumu anladım o çocuk için...
- örtmeniii... ben bu daşı danzere attığımda içindekilerin yüreğine atıyorum. içindekiler o konserve kutusunun içinde sıkışık ama biz taşla sopayla sesimizi onlara duyuruyoruz. korkudan dışarı bile çıkamıyorlar...
o an diyecek söz yoktu. vardı ama gerek yoktu, değmezdi. ne desen boştu. en başta düşman taraftım bir kere. hallerinden anlamaya çalışsam da anlayamaz, düşünemezdim. sonradan çocuk kafama takılınca araştırdım biraz sonuç daha da kötüydü. ailesinden iki kişi zaten kendini belli etmiş, çıkmış, dağa taşa vurmuş kendini... onun da geleceğini gördüm o an. çocuk mu? çocuk... ama sorun çocuklarda değil. o düşünceyi o beyinlere sokanlarda..
