nerede bir devrimci dergisi bulsam ve okumaya başlasam 'acaba savundukları nedir bunların' diyerek hep aynı manzarayla karşılaşırım.
devrimci bir kız anlatıyor efendim.
-üyesi oldugum aylık xxxx dergisinin dağıtımını yaparken polisler tarafından işkence zulüm dayak ve şiddete maruz kaldım. (düzeltmek istiyorum, işkence ve zulümden sonra şiddet ve dayağı tekrar etmek bir cümle hatasıdır)Davamızdan bu şekilde yıldırmaya çalıştılar beni. Benim gibi onlarca genç hergün bu işkenceye maruz kalıyor. akp'nin polisi beni ve benim gibi devrime inanmış yoldaşlarımızı yıldıramayacaktır. Tek yol devrim.
bence her ne kadar dogruluk payı olma olasılıgı olsa da bu kadarı abartı gibi geliyor.
bazen hak vermiyor da değilim o polislere. şimdi soracaksınız neden diye efendim bunun herhangi bir ideolojik sebebi yoktur ancak şu vardır;
- bir gün ögleden sonra evinizin camından aşşagıya baktığınızda bilmem ne sebebple gösteri yapan itlerin sizin arabanızın camını penceresini taş atarak kırdığını görmek polise hak vermenize yetecektir.
sen yok ben halkı, ezilenleri savunuyorum diyeceksin sonra 4 yıl krediyle alınmış hala kredisi bile bitmemiş bir arabanın camını kıracaksın. adama bi tarafıyla gülerler.
Gün be gün yenisini artan şiddetin sonucunda alıştığımız ve eş anlamlı gördüğümüz üç sözcüktür. kolluk kuvvetleri, burjuvazinin kendini korumak için koyduğu yasaları canla başla savunmak için varlardır. bireysel olarak kin gütmenin gereksizliği ile birlikte, teşkilata çiçek uzatmanın da yarın bir gün tokat ile karşılığını aldığınızda anlamını kavrayacağınız bitişik yazılması gerek üç kelime de diyebiliriz.
atatürk'ün heykelinin tepesine çıkıp yüzüne vuran, başına terör yanlısı partinin bayraklarını asan itlerin hala nefes aldıklarını düşünürsek polisin şiddet uyguladığı falan yoktur. aslında o durumda olması da gerekirdi ya neyse....
