sürekli iyiyle kötü arasında mekik dokuyan polis algısının son durumudur.
şimdi mesela biz atatürkçüler, silivri önünde coplanırken bu polisler çok iyiydi. "neden teröristleri öldürmüyorlar anlamıyoruz" diyordunuz. o zaman bize terörist diyordunuz, sonra o polislere terörist dediniz, hepsini içeri attınız, iyi ki bizi öldürmemişler, yoksa cenaze namazımızı kıldırmayacaktınız.
sonra mesela gezi parkında biz direnirken siz "bu polis nasıl sabrediyor anlamıyorum, ben olsam direk sıkarım" dediniz. sıktıklarını hala terörist sayıyorsunuz. bununla beraber o polisleri de attınız ve terörist ilan ettiniz.
sonra yolsuzluk operasyonları olunca polisler de halk da hepsi birden terörist oldu. asker biraz size yardım eder gibi oldu. asker iyi çocuktu kışlada uslu uslu duruyordu ama polis terbiyesizlik yapıyordu.
sonra asker kalkışmaya başlayınca aman polis yaman polis, gel götümü kurtar polis türküleri eşliğinde mücahit kahramanlar oluverdiler. vatan caddesinde öldürülenleri şehit ilan ettiniz.
şimdi nedir son kararınız polisler iyi midir yoksa kötü müdür. bugün şehit dediklerinize yarın terörist demeyeceğinizi nereden bilelim. yazılı genelge yayınlayın o zaman. resmi gazetede yayınlayın. bu polisler vallahi de, billahi de iyidir, terörist değildir, namusum ve şerefim üzerine kefilim deyin. yoksa zerre kadar zikimde olmayacak polisin iyi ya da kötü olduğu.
bana göre genel olarak kötüler çünkü hep karşımızdalar zaten. nere gitsek gaz fişeği anasını satıyim. gene yeşillendi gezi parkı. gene başlarsınız "hadi aslanım polis, vur şu teröristleri.". bir dakka bir dakka. hangi tarafın terörist olduğundan emin misin. halk olan benim dikkat ettiysen. neyse biz biraz direnelim, hayatta kalırsak polisi terörist, bizi kahraman ilan edersiniz ilerde.
