çocukken izlediğimizde bizi neredeyse ağlama noktasına getirecek bölümdür. neredeyse kuyruğundaki ateş sönüp ölecekti. bak şimdi hatırladım yine üzüldüm.
en sevdiğim poki hastaydı neredeyse kuyruğundaki ateş sönecekti, yağmur yağıyordu, ash o ateş sönmesin diye koşturuyor, yağmura siper ediyordu kendini...
ve zar zor mutlu son geldi kalp atışlarımız normale döndü, böğrümüze oturan öküz kalktı...
çok yaşasaydın keşke hiç gelişmeseydin charmender...