üçüncü tanıma ben de bir şeyler ekleyeyim. ipiyle iyice sıktığınızı sanmayın, bir de poşet çayın ipinin ucunda kağıdı vardı ya; onu çayın üzerine gelecek şekilde(yani elinizi yakmayacak biçimde)yerleştirin. daha sonra parmağınızın biri kaşığın arka tarafına diğeri de kağıdın üstüne gelecek şekilde iyice sıkın. böylece bu takıntılı durumdan olabildiğince tatmin olacak şekilde çıkabilirsiniz.
eskiden yapıldığında "woaauuw" denilen artistik hareket. beceremiyorum diye türlü rezilliklerim mevcut. şimdilerde modası geçmiş mi ne !?
uğur dündar'ın kuş gribi geçti diye tavuk yemesi gibi, kim dediyse artık; "poşet çayı sıkmayın" diye, allah ondan razı olsun. baktım hiç uğraşan yok. gayet "kuul" bi şekilde tabağın kenarına koyuluyor...
işte o gün bana bayram oldu a dostlar. böyle kuşlar felan...
hay çok yaşa sen yeaa.
allahın poşet çayı! iki yudum fazla içelim diye mi şekilden şekile giriyorum ben yea!
gerçi içim gitmiyor değil... "şimdi orda ne biçim aroma vardır lan" diye aklım kalıyor ama; beceremiyorum işte. o yüzden bu "kuul" davranışın yayılmasını temenni ediyorum. bilge yazar notu: "hocu sana zahmet şunu bi sıkıversene" diyemedikten sonra dostluğun ne anlamı var diego...
