aylardır gözümün önündeki bir ay yüzlü güzele açılamadım dostlar.. ve ben birazdan yine her zamanki yaptığım şeyi, o ay yüzlü güzelin işten çıkıp evine giderken kullandığı ve şu an ölüm sessizliğine bürünmüş loş ışıklı yolu arşınlayarak güzel hayaller kuracağım ve onunla olmayı umud ederek kah hüzünlenecek, kah en deli sevdaların soylu hayaliyle yanıp tutuşacağım..
keşke birgece olsun ben o yollarda ızdırap içinde ilerlerken karşıma çıkıp, ''ben de seni idealist, ben de seni...'' dese.. sarılsak birbirimize, gözyaşlarımız birbirine karışsa... ne güzel olurdu...
