bir keresinde denk geldik dolmuşta. nasılsın muhabbeti döndü bu. evlerimiz yakın biraz. kibarlık yapıp benim evimin olduğu yerde indi ve kendi evine yürüdü. bu kadar. çok da bir şey hissettirmedi.
yıllar sonra farklı bir şehirde yollar kesişir, tanrının bir işareti mi acaba sorusunu getirir akla hayatında biri olduğunu öğrendikten sonra nasip değilmiş denilir iç burkar.
yaşamadığım duygu. ama zamanında facebook'tan profilini araştırmıştım bulamamıştım. çocukken yaşadığım en güzel duygulardandı. herhangi bir birlikteliğimiz olmamasına da seviniyorum. olsaydı ruh bozulurdu sonuçta.
