arada karsılık buluyormus gibi oluyor, sonra yok oluyor. fiks:)
ben de her karsılık bulur gibi oldugunda bi heyecan yapıyorum, sonra yok olunca uzuluyorum.
yani bu senaryoyu hayatımda onlarca kere yasadım, hala inanıp heyecan yapıyorum, inanılır gibi degil. sizce ben biraz şaşkoloz muyum canlar?:p
Bir an da o gözünüzde büyüttüğünuz insan , prens olmaktan çıkar , insan olur. Kendi kendime hoşlandığım insanın da beni sevdiğini öğrenince önce bir şaşkınlık yaşamış, sonra hayal kırıklığına uğramıştım. Aslında hiç de kafamda hayal ettiğim gibi biri olmadığını görünce, hevesim kaçmıştı sanırım. Sonra ne oldu , nasil bıraktım hic hatırlamıyorum. Allah bahtını açık etsin.
inanamıyor insan bir mal oluyor başlarda. Romantik romantik şeyler söylüyor ya, dinliyorsun duygulanıyorsun ama tam idrak edemiyorsun o cümlelerin senin için olduğunu.
içinden sürekli "o adam benim, bunları bana söylüyor, sakin ol düşüp bayılırsan endişelenir, heyecandan salak salak hareketler yapma" gibi şeylerle kendinle konuşursun.
Net hevesin geçmesidir.
Bir şeyi zaten elde edemediğin için ona hastalıklı bir şekilde bağlanırsın ama elde ettikten sonra o kadar bi cazibesi kalmaz.
Geçici heveslerdir bunlar.
