hayattaki en zor şeylerden biridir. ben vazgeçtim mesela. bu yüzden bana korkak diyen bir kaç arkadaşım oldu. korkak değilim. sadece beraber olma ihtimalimizin olmayacağını bilecek kadar gerçekçiyim. o yüzden diyorum ki " platonik aşkın a. koysunlar. ben yokum arkadaş."
Hiç umut kalmadıgının farkına varmaktır. Murathan Mungan'ın sözünü getirir akıllara (bkz: bazı umutlar başka zamanlarındır.) Artık başka zamanlar için bile kalmamıştır o umut.
Neredeyse 2 ay boyunca her gün mütemadiyen "Vazgeçtim artık zaten tipsizin teki, hem beni takmayanı hiç takmam."diye gezdim ortalıkta. Sanki demek çok bir şey değiştirecekmiş gibi yaramadı işte düşünce gücü.
ne vazgeçebildim ne de karşısına çıkıp adam gibi söyleyebildim. Öyle işte çok zor sanki onu takmıyormuş gibi davranmak karşısında her gün.
Platonik aşktan vazgeçmek öyle kolay bir iki kelimeyle olacak iş değil, yine de bir klişe olan "Zaman her şeyin ilacıdır." kenarda dursun.
beni sallamayanı sevicek miyim şeklindeki sorgulamayla ortaya çıkması muhtemel hadise. lan sevmiyosa sevmiyo ona mı kaldım. tarzı sözlerle de beslenebilir. hele o sıralar sizden hoşlanan birini görürseniz etrafınızda, ona koşarsınız. mutlu yaşanan bir aşka sebebiyet verebilen hadisedir.
