çevremde çok fazla paylaşım yaptığım kadın yok. çok iyi bir arkadaşım var. 5 6 aydır haftada 2 veya 3 kez görüşüyoruz. eminim ki bir aşk söz konusu değil. ama mantık çerçevesinde çok uygun bir ilişki olur. birbirimizi yeterince tanıyoruz.
ikimizde yalnızız. ters bir reaksiyon alırsam diye korkuyorum. bu ters tepki korkusuda şundan;
mantık ilişkisinden oluruz ve gayet güzel giden arkadaşlığımızdan oluruz. ne bileyim olur mu lan öyle. çok alkol aldığımız bir akşam sıkı sıkı elimide tuttu ama. olur mu lan acaba.
yetkili bir kaç abla gelsin bu konuda yol göstersin. cumartesi açılayım bir yerlerde yüz yüze. duada ederim yardım edene valla.
aşka karşılık görmek anlamında değil ama yakınlaşmak açısından gerçektir. bu erkek milleti, kadınları reddedemiyor. ben platonik aşıktım bir adama. 2,5 sene söylemedim. sonra itiraf ettim. ben bunun iş yerinden ürün almıştım. bana dedi ki "çok hoş birisiniz ama benim bazı kurallarım var. müşterilerle ilişkiye girmek konusunda çekimserim." ben de ona "ben zaten böyle bir şey düşünmedim. eğer düşünseydim, 2,5 sene beklemezdim." dedim. bana "bir gün beklerim iş yerime. lütfen gelin. bekliyorum." dedi.
ben bunun iş yerine ziyarete gidip, kahve içeceğimi düşünüyordum. gideceğim gün haber verdim. bana ne dese beğenirsiniz? "çıkış saatinde gel, başbaşa kalırız." abooooooo ! hani ben müşteriydim amk? biliyorum ben onun niyetini. gerçi benim canıma minnet. çok tatlı lan. neyse sonra gittim. iş yerine değil, evine gittim. bir yandan da "lan bu adam ya psikopatsa?" diye düşünüyorum.
psikopat değilmiş. bana çok kibar davrandı. ay ben onu yerim. şimdi siz evde ne oldu diye merak da edersiniz. terbiyemden dolayı söyleyemeyeceğim. karabiberim benim o. diyeceğim o ki, kızlar açılmakta çekinmesin. erkekler için de dua edeceğim. işleri çok zor lan.
