aşkı atoma benzetecek olursak platonik aşk tam olarak o atomun çekirdeğidir, yörüngelerde dolanan aşıklardan bilmem kaç milyon kat daha yoğundur, tanımadığınız biri için yanağınızdan süzülen gözyaşıdır, bu aslında çok önemli bir ayrıntıdır, günümüz dünyasında, tüketici toplumlarda, her mağazanın gizli kameraya sahip olduğu şu ortamda, fiziksel özelliklerin dışında insan oluşumuzu kanıtlayan yegane duygudur belkide platonik aşk.
evrende yalnız dolaşn iki noktanın, şans eseri çakışmasından sonra, noktaların birinin yeniden dönerken diğerinin yoluna devam etmesine platonik aşk denir. **
kelime kökü itibariyle ünlü filozof platon'a dayanır. platon* bir erkeğe aşık olur ve erkek platon'u reddeder.bunun üzerine ünlü filozof platon'un türettiği bir kavramdır. sanılanın aksine karşıt cinsler arasındaki karşılıksız aşkı tasvir etmek için değil, hemcinsler arasındaki karşılıksız aşkı tasvir etmek için kullanılır. yani kavram ilk çıktığında bu anlamda kullanılıyordu. tabii bu kavram zamanla değişime uğramıştır.
ne diyordu Heroklitos: değişmeyen tek şey, değişimin kendisidir.
nedir? kendi içinde yaşadığın, açıklamadığın kendi kendine hayaller kurduğun aşktır..karşılıksız aşkla karıştırlmaması gereken..naparsın platonik aşık olduğunda...özet geçelim;
her gittiğin ortamda gördüğünde garip bir mutluluk kaplar içini..
eğlenmek icin sebebindir platonik aşkı görmek.
msnde online oluşu bile senin için tebessüm sebebidir.
yolda görüp sana arkadaşca sarılıp, hal hatır sorması dünyalara bedeldir.
sanal ortamda nasılsın demesi seni mutluluktan zirvelere cıkartır.
hergün görebilmek için geçebileceği her yolu sabahtan akşama kadar gezdiğin insandır platonik aşk.
her sabah uyandığında, uyumadan önce tüm resimlerine baktığındır platonik aşk.
bilgisayarında masaüstü fotoğrafı yağtığındır platonik aşk.
her gün yatmadan önce, uyanır uyanmaz, sarhoş olduğun her andır platonik aşk..
uyuyamadığın, uykundan uyanıp acaba napıyor diye düşündüğün insandır platonik aşk..
aç kalmak uğruna cebindeki tüm parayı harcadığın insandır platonik aşk.
dış görünüş değiştirdiğin, uğruna kendini geliştirdiğin insandır..
imkansız olduğunu bile bile sebepsiz yere bağlandığındır..
onu düşünüp, uğrunda ardı ardına defalarca sigara yaktığındır platonik aşk.
uykusuz gecelerindir platonik aşk..
gecelerinin güneşidir platonik aşk..
sadece ruyalarında gerçekleşebileceğini bildiğin için, uğruna tüm gününü uyku ile katlettiğindir platonik aşk..
kendisi gibi birisini bulup, omuzuna yaslanıp, tum erkekliğini ayaklar altına alıp ağlamaktır platonik aşk..en güzel insanları bile görmeyip, tum hayatını o kişiye bağlamaktır..her daim aklında o olmasıdır..onu etkilemektir..n bileyim nasıl söyleyeyim belki yaşama sebebindir..bir ay sonra göremeyecek olmanın bilincinde isen senin icin uzun sürecek bir depresyon sürecidir platonik aşk..dibe vuruştur..çöküştür..her konuda insanı derinden etkiler mi? etkiler..haha nerden bilidğimi bütün bunları nasıl hissettiğimi soracaksanız, size buradan kocaman bir kahkaha gönderiyorum..umarım sorarsınız da uzun süredir özlediğim bu olguyu yaşarım..
Olgun yaşta inanın çok zor platonik aşkın sizi vurması. Ya da bende hiç olmadı, anlayamam. Ancak, bana olan platonik aşkı dinledim yakın zamanda, buz kestim. Ve çocukluğuma gittim.
ilk çocukluk aşkımı ben de platonik sevdim, yaşadım, 5 yıl hem de...
Her yazın köye gitmek için deli gibi can atardım. O yaz tatili hiç bitsin istemezdim. Okumaktan hiç haz almadığım, anlamanın esamesini bile bilmediğim o arapçaya, bana ölümü anbean hissettiren ve beynime naşkeden cami köşelerine, ona daha yakın olmak için giderdim, katlanırdım. Ruhumdan çok şey eksilirdi, psikolojimi alt-üst ederdi bu med-cezirler ama, o aşk için kendimi alabora ederdim, ettim, pişmanlığını da hiç hissetmedim.
O yeşil gözlerinin renginde olan bilyelerini en çok bunun için sevdim. Ve hala yeşil bilyeler bana onun gözlerini hatırlatır. Kendisi bir poşet dolusu bilyeleri ile köyümüzün evinin avlusuna gelirken, ağabeylerimden çaldığım diğer renkli bilyeleri çıkarırdım ben de. O gelirdi bahçemize, ben dökerdim önüne bilyelerimi. Belki de kazık kadar kız olduğumda, hala erkek oyunları oynamamın yegâne sebebiydi platonik aşkım.
O öyle bir aşktı ki bana kalan, bende olan; Ortaokulun ikinci yılında (ben 5 yılda bitirdim ortaokulu ) ona çok benzeyen bir çocuğa aşık olduğumu sanmamın etkisi, onu hala çok sevmemdendi.
Bir gıdımcık cüsseme inat, benden büyük bidonları alıp evlerine giderdik yeğenlerimle, su almaya. Bir dakikacık onu görmek kâfiydi benim için.
Bazen hayallerimi dolduran gül cemalini göremezdim, ellerim dolu su bidonlarına kuvvet, beynim onun hayaline emanet, patika yollarda tabana kuvvet, eve yollanırdık.
Yolda da az dalga geçilmezdi benimle. Kırılan kalbimi hep onun aşkı, hayali telafi eder, kırgınlığımı alır götürdü.
En çok da bunun için ağlattılar beni. Belki de bu kadar katı olmamın nedenidir bu! Hep tehdit ettiler, bildikleri mahremimi ona açmakla sindirdiler beni. istemiyordum bilmesini. Hem nasıl olacaktı istanbul-Sakarya sevgililiği?
Şimdi, onu görmenin imkânı var, her köye gidişimde ona bir adım daha yakınım, büyüdüm, adımlarım da büyüdü ya; o zamanlar yüz seksen adım olan yol artık doksan adım kadar kısalmış vaziyette.
Ama öyle kalsın istiyorum. Karısı ile, bir oğlu ve oğulcuğunun vurmuş olduğu kızının yanıklığı ve hasreti ile.
sıkıntı, dert, tasa, kafa yormak, ağlamaktan başka bir bok sağlamayan, acı çektiren boktan bir şey. açıl gitsin. eğer kabul etmezse kendi bilir. sana kız mı yok lan!
siz onu hayal ederken, rüyalarınızda onu görürken, sabahları uyandığınızda aklınıza gelen ilk şey onun yüzüyken, onun bambaşka bi dünyası vardır içinde sizin olmadığınız. bunu kabullenmek zordur, bu gerçeği bilip vazgeçmek zordur, ondan başkasını isteyebilmek zordur ama belki de en zor olanı siz onun için bunca şey hissederken onun bunu hiç umursamamasıdır.
saftır, sadedir; temizdir, kirlenmemiştir kirlenememiştir çünkü insan ruhuyla yaşar aşkı, içten ağlar, her şarkıda gözleri dolar, ufukta onun silüetini yaratana kadar dalar gider uzaklara, gece yatağına yattığında her duasında onun ismi geçer, bir kerecik görebilmek bir kerecik konuşabilmek için yapamayacağı şey yoktur, uzaktan sever onu delicesine, yeri gelir kendinden vazgeçer hiç bir şey beklemeden...
insanın kendini üzmekten başka birşeye yaramayan, karşınızdakinin sizi umursamadığını her hissettiğinizde daha da çok acı çekmenize neden olan, yalnız, çaresiz, ümitsiz hissettiren berbat durum.
yine bir pazartesi sabahı...
sabahın köründe kalkmak hiç bu kadar güzel değildi, bu kadar heyecanlı değildi
ama şimdi acele ediyorum
bir an önce otobüs durağına gelebilmek için
onu görebilmek için...
"6.40 ekspresindeki kız"ı görebilmek için...
sonunda geldim işte durağa, yine oradasın,
saat 6.32 gibi gelmişsin her zamanki gibi
benden 2-3 dakika evvel
yine nike çantan ve siyah beyaz converselerin
yine kumral saçların ve ela gözlerin
güneş tepelerin ardından yükselirken parıldırıyorlar..
ah keşke yanına gelip "günaydın" diyebilsem
o aramızda kalan üç metreyi yürüyebilsem..
neyse otobüsün kapıları açılmış...
keşke oturabilsem yanındaki koltuğa, olmaz işte
hemen arkana oturdum bende
belki saçlarının kokusunu alırım diye
o da ne ?
cebinden neden çıkardın telefonunu ?
Allahım korkuyorum...
neyse.. saate baktın herhalde..
ne de güzel bakıyorsun camdan dışarı
saçların nasıl parlıyor güneşin ışığında
artık duyulmuyor 86 model otobüsün motorunun gürlemesi
"arkalara doğru ilerleyelim" diyen şöförün sesi
kulaklarımda sadece güzellğinin ninnisi
biliyorum, hayatım boyunca tek kelime konuşamayacağım seninle
bir kez olsun dokunamayacağım eline
ama olsun varsın, böyle de güzel seni sevmek..
bu arada nasıl geçti istanbul'un trafiğinde bir saat..
geldim işte durağıma...
kalktım ayağa, inmek üzereyken dönüp son bir kez daha baktım yüzüne...
sen ise sadece güzeldin..
ve masum..
bir melek gibi...
yarın sabah görüşmek üzere hoşçakal...
hoşçakal "6.40 ekspresindeki kız"...
adın her neyse,
hoşçakal...
üstad fuzuli ne güzel anlatmıştır şu dizeleriyle platonik aşkı..
"payın sadası gelse de sen hiç gelmesen,
men dinlesem, kıyamete dek vuslat istemem,
bulsam izinle semtini, ol semte ermesem,
aşsam zamanı hasretin encamı gelmeden.."
sen hiç gelmesen, ayağının geliş sesini kıyamete kadar dinlesem yeter; ayrıca vuslat istemem. senin izini takip ederek mahalleni bulsam ama o mahalleye bir türlü ulaşamasam. ve ayrılığın sonuna ulaşamadan, bütün zamanı aşıp başka bir boyutta, aşk boyutunda yaşamaya başlasam..
karsiliksiz ask ile karistirilmaktadir. oysa ki ikisi birbirinden cok farklidir. karsiliksiz askta asik olunan kisinin bundan haberi vardir fakat bu askin karsiligini vermez. platonik askta ise asik olunan kisinin bundan haberi yoktur. hatta bazi durumlarda kendisine asik olan kisinin varligindan bile habersizdir. neresinden bakarsan bak pis bir durumdur. hayat gelmis geciyor saldirin gitsin derim.
