insan ruh ve bedenden meydana gelir. Asıl,özsel, değişmeyen, sonsuz, kalıcı ve esas olan ruhtur. Ruh akıl , irade ve istekten oluşur. Beden ruhun hizmetindedir ve ruhtan sonra varolmuştur. Beden ölümlü, sonludur ve duyumlarla bağlıdır. Platon insanların ve tanrıları ruhlarını iki at tarafından çekilen ve bir sürücüsü bulunan kanatlı arabalara benzetir. Bu metafora göre, tanrıların atlarının her ikisi de iyidir fakat insanların atlarından biri iyi huylu, uyumlu ve emredici/yönetici diğeri ise kötü huylu ve yönetilendir. Tanrısal ruhlar ideaları görebilirken insanlar kötü huylu olan atı dizginleyemediklerinden göremezler veya yarı görürler. Kötü huylu at arabayı aşağı doğru sürüklediğinden arabanın kanatları kırılır ve sürücüsü dünyaya bir bedene düşer. Bu insanın ruh ve bedeninin birleşimidir. Bu birleşim unutkanlığı doğurur fakat bu unutkanlık tam bir unutkanlık sayılmaz. Ruh dünyadaki ideaların kopyasını görmeye başlayınca ideaları yani hakikatın gerçek bilgilerini anımsamaya başlar.
kötü huylu at ile arzu, istek ve hazların, iyi huylu at ile irade ve aklın, arabanın sürücüsü ise idealar için tekrar göğe yükselme çabasında olan ruhun temsilidir.
iyi, erdemli ve yüksek insan, akıl ve iradesiyle arzu ve hazlarını dizginleyip ruhunu hakikate çevirme çabasında olandır.
