gerçeğinin tıpatıp aynısı silahların, şarjörüne plasik boncuklar konan hali tabancadır... çok can yanmıştır bu silahtan çıkan mermilerle... hayır, silahtan hoşlanan biri de değilim normalde... ama nedense bu "oyuncak"(!)ın verdiği mazoşistçe bir zevk vardır... çözebilmiş değilim...
(bkz: Oyuncak demeye bin şahit) Özellikle küçük çocuklar için çok tehlikeli bir oyuncaktır. Bazı çocukların gözünü kör ettiği haberlerde çıktıysa da hala satılan oyuncaktır.
küçüklerin elinde görüp "aaa ne o ver bakim şunu!" diyerekten alan koskoca adamların milletin orasına burasına tuttukları, sorasında da pis bir sırıtmayla "aa sevdim ben bunu ya. size zaralı bu tür şeyler" diyerek çocukların elinden aldıkları oyuncağımsı alet.
yaş kaç olursa olsun elinize aldığınızda bir kez ateş etme isteği uyandırır. (ne kadar "ateş" etmek denirse artık)
ve bir kez atış yaptıktan sonra bir daha bir daha aynı hissiyatı fazlasıyla hissedersiniz. içgüdüsel bir şey olsa gerek silah olayı. dayanılmaz bir çekiciliğ var.
küçük kuzeninkini çaldım mesela o derece çekici.
boncuk biter satın almaya utanırsın, almazsın/alamazsın da. kuzen gelse de boncuk alsa diye beklersin.
vakt-i zamanında 1 ay harçlık biriktirerek aldığım, kullanımı sonucunda bende çok hoş anılar bırakmayan, tehlikeli çocuk silahı. 1 ay harçlık biriktirerek aldım demiştim geçen baktım 2 liraya satıyorlar, iç geçirdim.
çocuk silahı dışında bakarsak, profesyonel versiyonları mevcuttur. polislerimizin toplumsal olaylarda kullanmaktan çekinmeyecekleri bir silah olmalıdır. polislerimiz diğer ülkelerdeki meslektaşları gibi bunlardan kullanmalıdır.
rüzgarlı havada mermisi falso alan tabanca... yaprak, kağıt, karton vb. materyalleri rahatlıkla delebilir. ayrıca onca uğraşmama rağmen hedefi tutturamadım. *
90'lı yılların ortasında deli gibi popüler olmasıyla beraber silah manyağı bir birey olarak dayanamayarak almıştım bir tane, sig sauer p228'in oyuncağıydı kendisi. şimdiyse bakıyorum da eskiden ne kadar siktiriboktan işlerle uğraşıyormuşuz, gerçekleri varken ne diye plastik saçmalıklarla oynarız ki?*
en iğrenç icatlardan bir tanesidir.
acıma duygusu bilmeyen minnacık veletlerin önünde kırk takla atarsınız vurulmamak için ama yine de vururlar.
çok da fena morartır, öyle böyle değil.
rol yapma konusunda bred pit'in eline verebilecek çocukluk arkadaşları sayesinde, masum insanların analarından zopa, zılgıt yemelerine sebep olmuştur bu namert icadı. çok can yakmıştır..
ortaokul dönemimiz.. henüz ergenliğe girmemişiz, osbir dışında sosyal aktivitelerimiz var yani.. bomcuk atan tabancanın da popüler olduğu yıllar ha, herkeste var. babama karşı diplomatik baskıya başladım tabii "bana da alın yeaa!" diyerekten.. başlangıçta "milletin çocuğunun gözünü çıkarırsın da başımıza bela alırız! boşver onu, atari alıyım!" dese de, çoktan, kendi doğrusuna inanmış ahmet çakar formuna girmiş olduğum için aldırdım.. dayanamadı. zira kafa beyin bırakmadım adamda 1 hafta boyunca.
mahallede deyyusun biri vardı; metin. ama nasıl kaypak, nasıl şerefsiz biriydi anlatamam. üstelik daha 12 yaşındaydı bu pezevenk.. değme dolandırıcılar bok yemiş yanında, düşün artık. en pis özelliği de sağlam rol yapmasıydı..
neyse..
bi gün bizim arkabahçede kovboyculuk oynuyoruz, bu da geldi "beni de oynatın ya!" diyerekten.. biz henüz çocukluğumuzun masumluk aşamasını yaşadığımız için tamam dedik, kabul ettik oyuna. karşı tarafa geçti bu.. silahtan çıkan boncuk değerse birine o kaybediyordu, kural böyleydi.. oyun esnasında boş bi anını yakaladım bunun, arkasından yanaştım. böyle 5 metre filan kala, omuzuna doğru ver ettim mermiyi.. kafasıyla gözüyle alakası yoktu attığım yerin.. lan bi başladı ağlamaya.. yıkıyor ortalığı pezevenk gözünü tutarak. anında inandım attığım merminin gözüne geldiğine. anası çıktı balkona, o oğlundan daha beter. ver etti zılgıtı; "çocuğun gözünü çıkardı komşulaar! yetişin hastaneye götürek!" diye.. anında arkabahçeye damladı. aşağı inerken bizim zile de basmış, anamı durumdan haberdar etmek için. etmese ölür zaten aşufte.. yolda da vermiş gazı bizim valideye..
bunlar tabloyu bi gördüler, anam tek hamlede eline aldığı terliği fırlattı anında; "milletin çocuğunun gözünü çıkarırsın demedik mi sana! allah belanı vermesin senin, ne zaman uslancaksın!" diye de ekleyerek. metin'in anası zaten feryat figan.. ama kimse lan bi bakalım şunun gözüne, ne olmuş acep? demiyor. panik hakim ortama.. o hengamede 1- 2 şamar yedim tabii anamdan..
herneyse işte, aradan 3- 5 dakika geçti, başka bi komşu akıl etti metin pezevenginin gözüne bakmayı. açtılar baktılar hiç bi bok yok.. kızarmış sadece ovalamaktan. çıktığı mıktığı yok yani.. işte o dakikadan sonra aile içi şiddet nasıl olur sorusuna cevap teşkil ediyordu zeynep teyzenin oğluna yaptıkları.. oturduk izledik. hiç müdahale etme gereği duymadık.. medyum ketoya girişen medyum memiş tribine çoktan girmişti çünkü kadın.
sebepsiz attığı şamarlar vicdan azabı yaratmış olmalı ki anamda, akşama üzümlü kek yapmış, çok sevdiğimi bildiği için.. ama geçer mi 2 dilim kekle o şamarların acısı? geçmez anacım, geçemez. bak böyle 10 sene sonra bi entry'e konu bile olur hatta..
