öncellikle en baştan şunu diyeyim de anlayın, "hayır olmamış bu albüm!"
gorillaz o yaratıcılığının, damon albarn'ın zevk veren sesinin, hoş melodilerinin, kendine has olan tarzının devamını getirmemiş.
aslında herşey çok güzel başlamıştı. albüm piyasaya çıkmadan önce stylo'yu single olarak sürmüşlerdi. stylo'yu ilk dinlediğimde alışamsam da daha sonları çok hem de çok sevmiştim. ardından bu albümlerinde little dragon gibi son yılların en iyi isveçli gruplarından biri ile 2 düetleri olduğunu, ardından snoop dogg'la birlikte falanda parçaları olduğunu duyunca "bu albüm kesin 2010'un en iyilerindne olur" diye kendimizi avuttuk.
ve sonunda 2 gün önce dinleme imkanım oldu. aslında albümü dinledikten hemen yarım saat sonrada yazabilirdim ama yazmadım, durdum. belki biraz daha alışırım dedim. yok olmadı arkadaş.
bildiğin rap albümü olmuş bu, gorillaz'ın solistlerinin bile sesleri 2 şarkıda bir çıkıyor. hani sanki gorillaz'ın albümü değil toplama albümü olmuş. ilk 2 şarkıyı büyük bi sabırla dinledim. ardından white flag diye bi parça çıkıyor karşımıza. burada böyle biraz uzak doğu havası esiyor, birden damon albarn'ın sesini duyuoruz ama iyi geliyor bu parça. damon albarn'ın sesı zaten guzel. burada böyle boşluğua konuşur gibi konuşuyor kafamızı dinliyoruz. white flag güzel parça anlayacağınız.
sonraki parçayıda sabırla dınlıyorum, işte daha sonra stylo çıkıyor o bitiyor 2.singleları çıkıyor onuda önceden dinlemiştim "eh işte" modunda bi parça 7-8 parçanın hiçbiride öyle ahım sahım değil. birbirine benzeyen parçalar. kapanısı albümle aynı ismi olan plastic beach yapıyor. onuda biraz seviyoruz ama sonuç olarak tatmin etmiyor.
bu albüme 10 üzerinden 5 hatta 4 veririm ben. kusura bakmasınlar, artık gorillaz'da bu yaz ki turnelerinde feel good inc'ı falan eski sarkılarını söyler. burada iş yok, eski dosyalar daha güzel!
yinede alın parça listesi, merak ediyorsanız eğer:
1. "Orchestral Intro"
2. "Welcome to the World of the Plastic Beach"
3. "White Flag"
4. "Rhinestone Eyes"
5. "Stylo"
6. "Superfast Jellyfish"
7. "Empire Ants"
8. "Glitter Freeze"
9. "Some Kind of Nature"
10. "On Melancholy Hill"
11. "Broken"
12. "Sweepstakes"
13. "Plastic Beach"
14. "To Binge"
15. "Cloud of Unknowing"
16. "Pirate Jet"
Plastic Beach, neredeyse rüya gibi bir kadroyla oluşturulmuş. Albümde, Lou Reed, Mark E. Smith, Boby Womack, Little Dragon, Kano, Bashy, Snfonia Viva ve Orchestra For Oriental Arabic Music gibi isimleri görmek mümkün.
On altı şarkılık ve elli altı dakikalık bu uzun albüm tam bir yenilikler hazinesi. Albüm, geçen dört yılda Gorillaz'ın elektronikten biraz daha uzaklaşıp trip hop ve hip hop sularına açıldığını gösteriyor. Ancak müzikal yelpaze bunlarla sınırlı değil, albümde, klasik müzikten geleneksel rock formatına kadar pek çok farklı türe selam duran şarkılar var. Hatta, Orchestra For Oriental Arabic Music'le beraber yapılan "White Flag" bize "Gorillaz usulü arabesk" nasıl olurmuş gösteriyor.
Plastic Beach, bu yenilikçi yapısıyla geleneksel elektronik dinleyicilerince nasıl bulunur bilemeyiz ama Gorillaz'ın yoluna farklı adımlarla da olsa devam ediyor olduğunu göstermesi bakımından önemli bir albüm.
yine uzun süreler boyunca dinlenecek albümdür. daha şimdiden "olm eski gorillaz iyiydi ya." diyen tipleri sallamayınız, dehşetengiz albümdür kendileri.
mutlaka dinlenesiler: white flag, rhinestone eyes, plastic beach, broken, glitter freeze, superfast jellyfish.
