bardaktan boşanırcasına gelen güneşten sonra doğan yağmur gibidir.
- ne demek şimdi bu mirim ?
sağnak güneş çırılçıplak kavururken sinir belleğini pul pul, aniden üstüne düşen yağmur gibidir hüzün. cılız, boynu bükük biraz mağrur ama çok da etkili.
Akşamın bir vakti, hiç de ummadığınız bir anda karşınıza ummadığınız biri çıkıverir. O kadar hazırlıksız ve beklentisiz, umursamaz bir durumdasınızdır ki, o kişi size bir soru sorduğunda cevap verirken yüzüne bile bakmazsınız, ya da bakmaya çekinirsiniz.
O ise size aynı mekanda olduğunuz sürece kaçamak bakışlar atar, düşünürsünüz, neden bir sohbet ortamı oluşmasına izin vermedim, neden böyle utangaç davrandım diye kendi kendinize kızarsınız. Oysa ki o, sizin sonradan da durmadan düşüneceğiniz, konuşmadığınız için pişmanlık duyacağınız biri olacaktır, onu bir daha göremeyecek olmanın verdiği hüzün ise cabası.
aslında pişmanlıktan önce gelendir hüzün..
keşkeden önce düşer kalbe, vicdandandır kimi zaman.
bazense sadece yapılmaması gerektiği içindir. yanlış olduğu için..
ve o hüznü paylaşır kalp beyinle.
beyin, dudakların aralanmasıyla konuşur;
''pişmanım..''
ve bu hüzün hiç birşeye benzemez. çünkü çoğunlukla geri dönülemez olandır. ve geri dönülemez olduğu içindir o hüzün..
Günün yoğun stresinden sonra, size değer veren sizi seven birine, söylenen bir şey üzerine ani bir patlamayla verdiğiniz karşılık sonucunda, kelimeler dudaklarınızdan döküldüğü anda büyük bir pişmanlık duyar ve sevdiğiniz birini kırdığınız için üzülür hüzünlenirsiniz. Ama bu siz değilsiniz. O anı unutturmak için kendinizi affetirmeye adarsınız. Sizi gerçekten sevenler, zaten hep sevmeye devam edeceklerdir. Affedilmeniz çok uzun sürmeyecektir.
Ama o sözler ağzınızdan çıktığı anda havada dalga dalga dolaşmaya devam edecektir. Bunu bilmek bile. Keşke, keşke..
