herkes öyle yada böyle birşeylerden pişman oluyor, yaptıklarından yada yapmadıklarından. ama yaptıklarının sonuçlarını bilip, yapmadıklarının ise bilmedikleri için yapmadıklarından daha çok pişman oluyorlar. arkadaşlar yapın, pişman olun, olun ki pişman olmayacak kararlar alabilesiniz.
adam akıllı oturup ders çalışmadım zamanında şimdi cefasını çekiyorum. herkes tekrar ve hatırlamalar eşliğinde üniversite sınavına hazırlanıyor bense temelde bir şey olmadığından sıfırdan alıyorum konuları.
Yıllar geçse de, iç acıtmaya, üzüntü duymaya neden olandır.
Gecenin bir yarısı eve dönerken, ıssız bir yolda, önünüze atlayan, yakası bağrı dağılmış, korkudan mı, acıdan mı bilinmez gözleri yuvalarından fırlamış bir adama durmadan, duramadan, salt korku duyduğunuz için yola devam etmektir mesela.
Derdi neydi, bir kazazede mi, kötü niyetli bir cani mi, alkolü fazlasıyla kaçırmış bir adam mı, hırsız mı, berduş mu bilemiyorum.
Tek bildiğim, yıllar geçse de, duramadığım, yardım etmediğim için, içe çöreklenen derin pişmanlık!
Değerlerimizi sarsan, bizi ürküten, iyi ve olumlu yönlerimizi korkuya dönüştüren kötü insanlara ve kötülüklere lanet olsun!
Milyon kere!
bazı yazdıklarımdan pişmanlık duyuyorum. mesela öğlen yazdığım bir şey oluyor sonra akşama doğru durdukça bir anda utanıyorum onu yazdığım için. geri dönüp hepsini siliyorum. sonra silik klasörümden bile siliyorum. aslında düşüncelerimden utanmamam gerek ama neden böyle bilemiyorum.
ileride pişmanlık duyma korkusuyla yapılmamış her şey. Çünkü yaptığın bir şey yüzünden pişmanlık duymak, yapmadığın bir şey yüzünden pişman olmaktan her zaman daha iyidir. Hayata bir kere geliyoruz... O zaman yaşamak gerek.
Abim bana yanıma gel, arasana niye aramıyorsun, bir kere de hatrımı sor diye sürekli kızarken, ben güya meşguldüm ve aman abi ya iyiyim işte diyordum, arayıp sormuyorum diye kızarken çocuk musun sürekli arayayım diyordum. Hayatta en çok pişmanlık duyduğum şeydir.
8 yaşımdayken ikiz kardeşlerim goğar.
babam hemen aynı gün bana org alır kıskanmayayım diye. *
kursa başladım. sonra sokakta bisiklet sürüp serserilik yapmak daha cazip geldiği için gitmedim kursa.
şimdi her konusu açıldığında ''kafama sıçayım.'' diyorum. düşünsene o zamanlar bırakmasam; 17 senedir çalıyor olacaktım.
hayattaki tek pişmanlığım da budur.
