pişmaniye deyince aklıma hep arkadaşımın memleketine ilk ziyarete gidişimde orada neyin meşhur olduğunu bilmeden orada meşhur olan şeyi, pişmaniyeyi alıp gidişim gelir.
Acayip severim. Babam şehir dışında izmit’te çalışırken getirmişti bir ziyaretinde, ilk defa o zaman yemiştim çok küçüktüm. Asla unutmuyorum, şimdi bu entry i görünce babama o anıyı hatırlattım.
Bir yiyeceğin sizde bir anı yaratması ve unutamamak çok garip.
istanbul'a gitmeye yeltenip ''sayın yolcularımız 20 dakika ihtiyaç molası'' diyen muavinin anonsuyla susurluk dinlenme tesislerinden aldığım tüylü tatlıdır. aldıktan sonra otobüsteki çantamın içine atıp tekrar otobüsten inip 1 dal sigara içer ve tekrar şu anansu duyarım ''muğla'dan istanbul istikametine hareket etmekte olan pamukkale turizm'in sayın yolcuları mola süreniz dolmuştur, otobüsteki yerlerinizi almanız önemle rica olunur. sonra ben sağıma soluma bakarım ve şunu düşünürüm; ''acaba nerden seslendiriyolar la bunu'' bu düşünceyi gerçekleştirdikten sonra kaptan elindeki sigarasını yere atar ve otobüsü çalıştırır. '' har har har har'' ben otobüse biner kulaklığımı takar ve camdan dışarı bakarım...
oha resmen ortalama olarak 1 hafta sonra gerçekleştireceğim olayı özetledim.
