mutfakta en iyi yaptıklarımın arasında başlarda bulunan yiyecek.
Gerçi lahmacundan pek farkı olmasa da, yine de kendine has tadı ve yapılışı var.
pizza yapmaya 6 yıl önce, bir çok yabancı internet sitesinde tarifleri alıp deneyerek başladım, daha sonra eleme-deneme-yanılma suretiyle en iyi pizzaların en iyi yanlarını bulup, kendi pizzamı oluşturdum.
ton balıklısına büyük bir merak salıp denedim ama denemez olaydım az daha aramıza giriyordu ,hayatımın fast food unu benden çalıyodu, neyseki suçuklusu imdadıma yetişti şimdi mutlu mesud takılıyoruz.
Pizza kültürü diye bir şey vardır ki ana maddesi el ile yemektir. Çatal bıçakla asla tadı çıkmaz. Ketçap & mayonez le tadlandırılabilir. Doğru yerde yenildiği taktirde vazgeçilemez, yanında nugget ve patates kızartması ile çok çok iyi gider.
vejetaryen olanları bile güzel olan, çok açken tadı daha güzel hissedilen ama fazla yenmemesi tavsiye edilen, pidenin bir değişik türü gibi olan yiyecek.
italya'da gerçek bir pizzacı da gerçek bir pizza yemeyenlerin hakkında "ne var işte hamurun üstüne malzeme doldurmuşlar", "nesi ünlü lan bunun" gibi laflar söylediği yiyecek. siz bir italya'ya gidip gerçek bir ustanın elinden yiyin de öyle gelin bir konuşalım.
italyan lahmacunu. rivayet odur ki gedik ahmet paşa italya yı feth ettiği zaman italyanlar lahmacunu görmüşler ve çok beğenmişler. ancak onlarda et ve kıyma pek bulunmadağından italyanlar hamurun üzerine peynir ve sebze koymuşlar. kuzey italya zengin olduğu için orda yaşayanlar hamuru ince yapıp malzemeyi bol koymuşlar. güney italya da yaşayanlar fakir olduğu için onlar hamuru kalın yapıp malzemeyi az koymuşlar. yani pizza türklerden çalıntıymış*.
