pis bir evde yaratıcı şeyler olabilir. mesela bardakların tümü pistir ve bir yere yığılmıştır o andan sonra evde taslardan su içilmeye başlanır bir yerden sonra tas ve tabaklarda biter ve kalan son tabağa buz poşeti geçirilerek yemek yenir sonra pojet atılır yenilenir bu böyle devam eder.
pis ev denildiği zaman benim aklıma buzdolabı geliyor. yıllık iznimi kullanacağım artık, inanılmaz heyecanlıyım. kendimi eve kilitleyip kitapların arasında yuvarlanacağım, pizzaların üzerinde uyuyacağım, televizyonda bir çok aptal program izleyip dedikoducu bir kadına dönüşeceğim.
- korkunçlu kadın bu sene yazlığa gidelim o zaman. yuppa hooo hiii
kız arkadaşımla yaptığım bu konuşma sonrası tamam diyorum, olur, denize de girerim, bedava mekan. istediğim her şeyi orada da yaparım. bavulları toplayıp yola çıkıyoruz, yolculuk bitiyor ve kapıyı açıyor. sıçayım.. o koku hala burnumda sanki. camları açıyoruz ve temizliğe başlıyoruz. bir senedir girilmeyen bir evde ne kadar böcek olursa o kadar böcek var. işin kötü yanı o böcekten korktuğu için böcekleri toplamak bana kalıyor. ama o koku evin içinde hala, geçer diyoruz.
bir süre dinlenip alışverişe çıkıyoruz. elimizdeki poşetleri yığıyoruz mutfağa, köpek gibi açım. aldıklarımızı buzdolabına yerleştirelim diye buzdolabını açıyorum. o kokuyu ilk hissettiğim an birinin evde cinayet işlediğini, cesedi buzdolabına koyduğunu düşünüyorum ve koku beni bayıltmadan kapatıyorum kapısını.
-- o koku ne? diye soruyor yüzünde büyük bir endişe ile
-- çürümüş yemeklerin kokusu...
bir süre ne yapsak acaba diye düşünüyoruz. buzdolabını boşaltmadığı için onu suçlayamıyorum ağız tadıyla, ev benim değil, bana ne. o temizleyecek nasılsa.
öyle olmuyor. kendimi hava soğuk olur diye aldığım hırkayla ağzımı ve burnumu kapatırken buluyorum. eyleme gidecekmişim gibi hazırlanıyorum ve açıyorum dolabı. çürümüş bir sürü yiyecek, ölmüş küçük böcekler, buzdolabını sarmış ne olduğunu anlayamadığım siyah yapışkan bir şeyler.. ana avrat küfür ederek temizliyorum orayı.
-- ay ben böçekten korkarım diyip yağmurda kalmış kedi gibi titreyip duruyor. oradan yüzlerce böcek temizliyorum, çürümüş yiyecekler.. siz hiç akmış bezelye gördünüz mü? evet böyle şekli ve rengi bozulmuş, poşetin içine akmış erimiş bezelye. ben gördüm. elledim de. ellerimi kesip atamadım sonra.
o buzdolabını hiç unutmadım. hala buzdolabımı açtığım zaman içine nasıl girdiğini hiç anlayamayacağım böcekler ile karşılaşırım diye korkuyorum. her buzdolabımı açtığımda o koku burnuma yine doluyor. bu yüzden temiz olmakta fayda var. pis olunmamalı. o kadar pis olmamalı bi insan.
bolca örümcek ağları,toruna torbaya karışıp yaşlanmış, hamam böcekleri, bit,yamaç paraşütçüsü hatta üstadı olmuş pireler, evrim geçirmiş fareler,kokmuş bi kaç çorap, kesilip yere atılmış tırnak parçacıkları, kirlenmiş kabak diksen büyür hale gelmiş çamaşırlar.
pis bir evde yaşamadım hiç.annem de anneannem de çok titiz.ama pis olan bir yerde bulundum mu ? evet.ıssızlığın anlamını yaşadım lan bildiğin.
örnekköy sahilinde bir bina var.2003 yılında gece kulübü,(aslında hatun pazarlama yeri) olarak kullanıldı.tekin bir yer değildi.zaten daha sonra kapandı o bina,bahçesinde millet hala okey oynuyor.
neyse;
bunun karşısında bir restoran var,restorana tuvalet koymamışlar,o ıssız binanın içindeki tuvaletten nemalanıyorsunuz.ama kim bilir kaç tane rus götürülmüştür orada.öyle cenabet bir bina lan.
ve bingo!
çişim geldi.tuvaleti sordum bir garsona,''ahanda şu karşıdaki bina''dedi.iyi peki dedim karşıya geçtim.binanın içine bir girdim.korku filmi seti gibi lan bildiğin.
girer girmez önümden bir tane hamam böceği geçti lan.böyle ''pıtı pıtı pıtı pıtı''diye yürüyerek.
yürüdükçe daha da ıssız bir yer almaya başladı lan ortalık.yerde ki parkeler çıkmış,tozlar var binanın kenarında,örümcek ağları.bir tek,arkamdan kapının '''gacuuurr''efekti ile kapanması eksik.öyle bir yer.
bu güzel ortam analizini yaparken saygıdeğer arkadaşım,yoldaşım..kan kardaşım.ahah.çüküm lan işte.beni uyarmaya başladı ''lan hadi ibne patlayacağım burada''dedi.bende ''olm millet ne hatun götürmüştür lan burada''dedim.güldü o da.neyse tuvalete gittim artık.içeriye bir girdim.oha! musluk böyle ''tıp tıp tıp''diye atıyor.çok korkunç bir ortam.kaplamalar da beyaz,birden uhrevi bir ortama da giriş yapmış gibi oldum.
tüm bunların içinde tuvalete girip işedim,tuvalette aynı biçimde pisti.içimden ''ulan kaç kişi bu tuvalete yapmıştır''lan diye düşündüm.midem bulanmaya başladı,hemen işimi bitirip çıkmaya koşuyordum.gene bir hamam böceği ''pıtı pıtı'' diye geçti.ulan hamam böcekleri cadde oluşturmuş lan kendine.medeniyet kurmuşlar bildiğin.
korka korka çıktım.ve evime gelip işediğimde ''medeniyet varmış''dedim.
özellkle çocukken titiz bir anneyle büyürse insan, temizliğin çok gerekli olmadığını düşünebilir zaman zaman.
annenin temizlik ve düzen merakı canından bezdirmiştir çünkü ev sakinlerini.
ta ki gerçekten pis bir ev görülüp, o evde kısa bir süreliğine de olsa misafir sıfatıyla konaklaması gerektiğinde anneye birden hak verilir.
"bu devirde nasıl bu kadar pis olur insan" diye düşünür durur içinden.
