Pink floyd'un a momentary lapse of reason adlı albümünden mükemmel bir şarkısıdır.
The sweet smell of a great sorrow lies over the land
Plumes of smoke rise and merge into the leaden sky:
A man lies and dreams of green fields and rivers,
But awakes to a morning with no reason for waking
He's haunted by the memory of a lost paradiseIn his youth or a dream, he can't be precise
He's chained forever to a world that's departedIt's not enough, it's not enough
His blood has frozen & curdled with fright
His knees have trembled & given way in the night
His hand has weakened at the moment of truth
His step has faltered
One world, one soul
Time pass, river roll
And he talks to the river of lost love and dedication
And silent replies that swirl invitation
Flow dark and troubled to an oily sea
A grim intimation of what is to be
There's an unceasing wind that blows through this night
And there's dust in my eyes, that blinds my sight
And silence that speaks so much louder than words,
Of promises broken
Ayrı bir başlık açan niyancat'A teşekkürlerimi arzederek entryimi buraya döşüyorum şimdi.
Evet.
Hali vaktiyle sadece sikiş için dinlediğim bu şarkıyı artık intikam duygularımı depreştirdiği için dinliyorum. Belki daha önümdeki yıllar boyunca daha farklı hissiyatlarla kendini bana dinleyecek olan şarkıdır bu. Bilemeyiz.
Sonuçta siktiğimin şarkısı her duygusal bağlamda ruhaniyetime bir şekilde cevap veriyor anasını satayım. Sadece anlatmak istediğim şey buydu sorrow ile ilgili.
