fakat notalar arası uyumu ve iki ses arasındaki sürenin oranına göre odaklanıp, hepsini aynı anda bulundurduğunda mükemmeli yakalamaları mümkün olabilmektedir. 9. senfoni bu noktaya tekabül ediyor. platon'a göre, kozmik fiziğin anahtarı olan altın oran müzikte de yakalanırsa bu en iyisi oluyor.
gelmiş geçmiş kısmı sınanması imkansız olduğundan, önerme bu noktada çürümektedir.
not: ha bu şerefe erişen viyana kraliyet orkestrasını selamlarım.
eğer algımızın ötesindeyse algılayamadığımız dünyada en iyiyi nasıl biz belirleriz dedirten tespittir. dream theater da birçok açıdan aşmış bir müzik icra eder zira bana göre en iyisi olsa da bunun içinde kişisel zevkler de olduğu için tartışılır. dolayısıyla baştan kaybetmiş tespittir. sığdır.
fazlasıyla doğrudur. pink floyd'un yaptığı müzik hali hazırda bizim algımızında, güncel standartlarımızın da çok ötesindedir. o seviyeye ulaşmayı geçtim yanına bile yaklaşamazken, müzik tartışmak boştur.
ayrıca pink floyd'a laf söyleyenin uzun süre sinan akçıl'a maruz kalmasını diler ve de veda ederim, saygılar.
müzikte son noktayı koymuş, pink floyd'un geldiği son noktadır.
yaptıkları deneysel müzikler, coverlanamayan özgün parçaları ve david gilmour'un muhteşem sesi ile beraber gerek syd barrett, gerekse ertesi dönemde çok başarılı müzklere imza atmış pink floyd gerçeğidir.
anarşizmin ve duygusallığın doruklarında yaşattıkları müzikaliteleri için ne kadar minnettar olsak azdır kendilerine.
