genel olarak pinhani'nin şarkılarının tematik bakımdan yalnızlığı ve çaresizliği işlediğinden mi bilinmez, kişide oluşan histir. yani pinhani dinlerken "ne kadar yalnızım, kimseye bir zararım yok ama yalnızım" tarzında düşüncelere kapılabiliyorsunuz. şarkılar sanki gece şehirler arası bir otobüste ya da sevgilisi tarafından az önce terkedilmiş ve söyleyecek bir sözü daha olmayan biri tarafından yapılmış gibi.
bu hissi yaratan pinhani şarkılarına istanbul da, beni al, dön bak dünyaya, zaman beklemez gibi şarkılar örnek olabilirler. hatta neşeli sayılabilecek düğün şarkılarında bile ''bitince bu mutlu düğün, gelin ile damat kalır bir köşede'' gibi bir söz geçmesi tespitimi destekler doğrultuda. yaptıkları müziğin en büyük takipçilerinden biri olarak yalnız olmam da tespitimi destekler doğrultuda.
pinhani yalnızlığı dile getiren, yalnızlara yalnızlığı anlatan bir gruptur.
Gençleri kimse ciddiye almaz çünkü onları mutlu sanarlar. Ancak onlar gördüklerinin farkında değillerdir. Hmmm ımm diyor olabilir ancak bu melodidir.Her tını her ses insana birşeyler hissettirir.Liseli olmak suç değil pinhani dinlemekte kusur değil.Bu ruh meselesi.
Beh arkadaş sırf bir grubu sevmiyorsun diye niye dinleyeni de itin gözüne sokma ihtiyacı duyuyorsun.
Ben pinhani dinliyorum, hatta evet dinlerken çoğu şarkısında üstüme bir yalnızlık hissi de çöküyor hatta kendi kendime "lan aslında kozmik bir perspektiften bakmayı başarabilsek dünyada yalnızlık diye bir şeyin olmadığını fark ederiz" gibi saçma salak felsefik görünümlü cümlelerde kuruyorum kendi kendime. Ve hatta hatta üstüne kavak yelleri de seyrediyorum bu şimdi benim ergenlikten çıkamamış sorunlu bir çocuk olduğumun kesin kanıtı mıdır? Pinhani öyle yada böyle başarılı bir grup benim kafa çekmiyor hard rock gruplarını, benim kafa çekmiyor gitar riff'lerini ben pinhani dinliyorum.
ilk entry hariç girilen entrylere bir bakın arkadaşlar git gide inci'ye benzemeye başladık. Tehlikenin farkında mısınız?..
