bu yaşıma kadar elif safaka'a hep in yargıyla yaklaşıp kitaplarını okumadım. ama bugün kendi kararimi vermek için Pinhan kitabını satın aldım. bakalım neymiş ne değilmiş.
edit: yirmi altı yaşında yazmış olduğunu düşünürsek Elif şafak başarılı bir iş çıkarmış ortaya. yer yer olgun olmayan bir kalemden çıktığını belli etsede başarılı. ancak üsluba, temadan daha fazla önem vermiş. ihsan oktay anarın akıcılığı, şaşırtıcılığı yok. okuduğuma menunun ama bu kitap beni yeni bir elif şafak kitabı aldıracak kadar etkilemedi.
ask olsun diyen birine verilebilecek guzel bir cevap bulunduran kitaptir.
~~ask olsun,
~~askin cemal olsun,
~~cemalin nur olsun,
~~nurun ala nur olsun.
Elif şafağın iki kez okuduğum kitabı. Her ne kadar okunması zor gibi gözükse de anlamaya başladıktan sonra bir şeylerin farkına vardırabilen kitap, şaheser, başyapıt.
'' efsuni bir halka idi su, rengiyle dalaşırdı bazen. ''
başladıktan sonra sonuna kadar devam etmek için çok sabırlı olmayı gerektirir. elif şafak çok farklı ve okunulması/dayanılması zor bir dil kullanmıştır ama eğer sabrederseniz olağanüstü bir kitaptır.
hikayenin geçtiği mekan ve zaman dolayısıyla yoğun bir mistizm vardır. kitabın ikinci bölümüne kadar meraktan okutur, sonra ise sürükleyici bir hikaye okursunuz. özellikle olaylar birbirine bağlandıkça daha da fazla merak edersiniz.
elif şafak'ın ilk romanı. ihsan oktay anar kurgusu, yani birden fazla öykü, birden fazla karakter ve bunların tek noktada birleşmesi. zamanda geriye dönüşlerin ihsan oktay anar'ınkine benzemesi. akrep arif mahallesi'nin dört kapısından giren dört ayrı rüzgârın tasviri güzeldir.
Elif şafak'ın ilk romanı. kitapta en can alıcı yer bence şu sözlerdir:
--spoiler--
“Görünenle yetinirsen eğer sadece tırtılı bilirsin. Çirkindir ya tırtıl, gönlünü çelmez. Görünenin ötesine geçmek istersen eğer, aradan örtüyü kaldırıp da gönül gözü ile bakarsan, kelebeği bulursun karşında. Güzeldir ya kelebek, gönlün ona akar. Lakin gönül gözünle görürsen eğer, kelebeğe değil tırtıla sevdalanırsın.”
--spoiler--
defalarca okumaya doyamadığım, her okuyuşumda yeni şeyler keşfettiğim, ağladığım... elif şafak'ın benim için en özel, en güzel romanı.
"sade tırtıl ile kelebek değil elbet. sakın ola horgörme pinhan; canları horgörme. bak bu gayb alemine, bir kendini gör. bak kendine, cümle mahlukatın özünü gör. devri tamam olan gelir, devri tamam olan gider. gelen, gidende saklıdır; giden gelende saklı."
okurken bitsin bitsin diye yalvardığınız aralara başka kitaplar soktuğunuz bittikten sonra neden bitti bu kitap ya, baştan başlayıp araya daha fazla kitap sokarak o lezzeti daha fazla alayım diye düşündüğünüz kitap. *
Okurken keyfimi katlayan bir kitaptı. Dürrü baba ve diğerlerinin gibi romanın anlatılan bazı önemli konuların akıbetini okuyucusunun hayal gücüne bırakarak ilk romanın da aldığı bu risk kitabı daha da sevdirdi.
çok mutlu bıraktığımı söyleyemem kitabı, sanırım aşk tan sonra yavan geldi.. oysa girişinde aman allahım müthiş bir kitap ile karşı karşıyayım hissi uyandırmıştı bende, ilerledikçe sayfalar kopmalar başlattı bende..
sevmedim niyeyse bu kitabı..
elif şafak'ın ilk romanı. kullandığı dil dolayısıyla insanı kendine çekiyor kitap. zaman zaman okuyucuyu sıktığı doğru olsa da harika bir dil kullanılmış. açıkçası, ihsan oktay anar'ın bir kitabını okuyormuşum gibi hissettim bu kitabı okurken. birbirinden çok bağımsızmış gibi görünen birçok olay olmasına rağmen sonunda bir şekilde bu olayların birbiriyle bağlanması çok hoş olmuş. okuyucuyu merakta bırakan ve düşünmeye sevkeden bir kitap.
--spoiler--
sen kendini küçük zannedersin. halbuki en büyük alem sende toplanmıştır. ebru bunu fısıldar bize. bir tek nokta, en ince fırçanın ucuyla suya bırakılan minnacık bir nokta, olur sana umman-ı derya. yayılır, kıvrılır, lamelif misali dolanır. katreyiz alemde, lakin unutma ki, tek bir nokta, tekmil sırları içinde barındırır.
--spoiler--
