oldukça sağlam konser sounduna sahip, yaklaşık 15 senedir ara sıra bir yerlerden bulup dinlediğim gruptur. bir kaç defa da baraka'da canlı dinledim ki, bu grup kesinlikle canlı performans grubudur diyebilirim.
her halde tek şanssızlığı ya da eksikliği ankara'da olmalarıdır.
behzat ç'yi bi kere daha sevme nedenidir. behzat ç olmasaydı nereden tanıyacaktık biz pilli bebek'i? grubun beyhude, bak ve gündüz yüzlü kız adlı parçaları ayrıca dinlenesidir bu arada.
bir ankara polisiyesi ile daha çok tanınmış ankaralı grup. bunu onlar istiyorlardı zaten. meşur olmamayı, kendi halinde kemik dinleyiciyle takılmayı. ama biz ankaralılar biliyoruz onları. baraka'dan biliriz onları. çok da severiz. şimdi bir sürü kişi biliyor artık. seviniyorum billinmelerine.
yerli opeth dememe vesile olmuş, fotoğraf ve siyah beyaz şarkıları ile hayatımın içine etmiş, her dinleyişte insanı. ''karanlık bir orman yolunda hafif başınızı yere doğru eğerek'' yürüme hissiyatını sağlamış. ve bunlar yetmezmiş gibi, insanda piskoloji, miskoloji diye bişey bırakmamış, ankara'nın o puslu havasına münhasır güzide grubumuzdur.
bir türlü canlı dinleme şerefine ulaşamadığım grup. sadece 2 albümleri olması, konserlerinde genelde cover çalmaları canımı sıksa da kendilerini çok severim. özellikle siyah-beyaz ve sakarya'nın özel bir anlamı vardır bende.
bunca zamandır ismi yüzünden dinlemediğim ama behzat ç. ile tanıdığım ve daha önce aklım nerdeydi diye duvarlara vurduran rock grubu.fotoğraf, bak ve sakarya şarkıları ölümcüldür.
