canlı bombaların yaşadığı dünyada Uludağ sözlükte vakit geçirerek armut piş ağzıma da bir zahmet düş aymazlığıyla dirençle emniyet kemeri kandırır gibi vicdan paklamaya çalışanları maalesef anlayamıyorum.
neyin savaşını verdiniz?
adamlar ideali için ceplerinde bombalarla kendini havaya uçuruyor sen cebimde mama gezdiriyorum diyorsun bana!
ben buyum ve burada olmak durumundaysam burada da ben buyum.
tecavüzcüleri durdurmam mı gerekiyor, o zaman allahın güç versin durdurayım.
afrikadaki açları doyurmam mı gerekiyor, o zaman allahın para versin doyurayım.
sokaktaki hayvanlara bakmam mı gerekiyor, allahın imkan tanısın bakayım.
bana bunları başarabileceğim imkanı vermeyen alllahın benden hesap sormaya hakkı yoktur.
geçmişte dediim ki, sen bana ver, ben onlara vereceğim. vermezsem al canımı.
vermedi.
kusura bakma, yaratıcı bu düzenden memnun.
ve emin ol, bir cebimde köpek maması bir cebimde kedi maması bir cebimde çocuklar için çikolata taşıyan bir adam olarak senden daha çok sorumluluk sahibiyimdir.
şimdi lütfen bu edebiyatını yapabileceğin daha yobaz kitleler bul.
herkes biliyor. bizim gücümüz yetmiyorsa tanrı ihtiyacı olanı kurtarabilir.
