Yüz yılın spoilerı eğer bir filmde herhangi bir pieta varsa -bu bir insan veya obje arasında da olabilir- o kişi filmin sonunda mutlaka olur. iyi geceler ağlayın.
bir kim ki duk filmidir.
usta biraz üzmüştür bu defa.
--spoiler--
mesela filmin sonundaki intihar. ne kanmış arkadaş km'lerce yolu düz bir şekilde kırmızıya boyadılar resmen.
--spoiler--
Sonunda izleyebildiğim Kim Ki Duk filmi, açıkçası diğer filmlerinden farkı daha çok replik olması ama karışıklığı, mekanlar, şaşırtması aynı.ismi gibi acıyı karşıya hissettirebiliyor ve özellikle sonu müthiş düşünülmüş.
karışık anlam dünyasına sahip film. sinematografik açıdan eleştirilemez tabii. karakter iskeleti çok sağlam fakat yer yer hikaye açısından aceleye getirmiş filmi abimiz. niye kırdın ki bizi kim ki duk?
bu yönetmenler yaşlandıkça çok yüzeysel şeylere kafayı takıyorlar sanki. allah aşkına şöyle kim ki duk filmi diyebileceğimiz bir film çek, kim ki duk. bu hayal kırıklığıyla sinemayı bırakacağım sonunda.
bir de; soundtrack, bütün kim ki duk filmlerinde olduğu gibi müthiş.
sonlarına doğru oldukça saçma kurgulanmış kısımları olsa (ölen diğer adamın annesi o mekanı nasıl buldu hemen allasen? ya da adını söyleyemediğim başrol zımbırtısının o tekerlekli sandalyede uyuyakalması. bıııraaaaakkkggggg ya) da genel itibariyle izlenilesi. annesi sandığımız zata tecavüz sahnesi rahatsız edici. kadındaki intikam anlayışı...
duygularımı izomorf(izomorfizm) eden bir yapida film izledim. on bilgi olarak: birebir ve orten iki fonsiyonun urununun f(a+b)=f(a)+f(b) denkligini saglamasi durumuna soyut cebir de izomorfizm denir.
pek sevgili aciyi sevenler, cigkofteyi sevenler, lahmacununu ekstra acili yiyenler! ey, olumluler! ve tabiki de atinalilar! nedir bu kore filmlerinden cektiklerimiz? kimsin ulan sen? bu kim ki duk u anladim ben. bu adam, cekik gozlu insanlarin dunyaya sempatik olarak tanitilmasina karsi bir manifesto yurutuyor her bir filmde. yeter artik kim ki duk kusmaksa kustuk, kufretmekse ana avrat dum duz... ayrica benim koreli arkadaslarim var cok da iyi insanlar.
anne denince, akılda direkt olarak şefkat ve merhamet kavramları karşılığını buluyor. peki akla direkt bu affedici ve bağışlayıcı kavramları düşüren annelerin, kahrı nasıl olur? olur da bir gün bir anne, herhangi bir sebepten ötürü birinden intikam almak isterse, nasıl bir yol/metot izler? tabiidir ki anneliğin özünü teşkil eden şefkat ve merhamet mefhumlarından örülmüş bir yol izleyebilir. asıl itibariyle bana garip gelen yön ise, saflığı ve temizliği sembolize eden bir annenin böylesine sistematik ve akıl dolu bir intikamı, soğukkanlı ve olağan bir şekilde hayata geçirişi oldu. hemde intikam alırken dahi acıyarak. ıstırap çekmek anneliğin hamurunda mündemiç..
evet acıydı intikamın kaynağı ve de nihayeti.. peki ya başlangıcı.. paradır aslında tüm kötülüklerin anası..
para kirlidir. peki, sadece binlerin elinde dolaştığı için mi yapıştırılmıştı bu yafta? biraz daha kafa yormak gerek bu işe.. paranın kaynağında ne var mesela? para karşılığı satılan/satın alınan ne varsa, bedel biçilemeyecek olan tüm insani yanlarımızı/yönlerimizi hızara koyup dümdüz ettiğindendir bu amansız ıstırap..
ezcümle herkesin cebinde karşılık olarak az veya çok ama elbet bir miktar acı mevcut..
intikam konusunda gayet başarılı filmler sunan uzak doğu filmlerinin son örneklerinden. oyunculuklar çok başarılı, hele ki psikopat dayımız. aşağıda komple film var, o kadar spoiler koyduk, izlemeyenler okumasın.
çek senet mafyasının işlerini halletmekle görevli acımasız bi elemanımız var.tek başına sürdüğü hayatının özeti "benim kaybedecek bir şeyim yok". psikopatlığı birazda buradan geliyor. sonra filmin sonunda bizim karakterimize taş çıkartacak kadar psikopat olduğunu öğrendiğimiz çakma anne geliyor. çocuk buna inanmıyor ilk başta ama kadının ısrarcılığına dayanamayıp inanıyor, hatta bu süreçte bir tecavüz sahnesi var ki, rahatsız ediyor izleyici resmen. tüm hayatını bir çırpıda geride bırakıp, başlıyor annesi sandığı kadınla zaman geçirme. işte burada beni memnun etmeyen bir durum oldu. 30 sene önce seni bırakıp giden, hiç ilgi göstermeyen birine bu kadar çabuk bağlanmak, hatta tüm hayatını birden değiştirmek kolay mı? bana hiç öyle gelmiyor, ancak senaryonun selahati için bu gerekli. neyse kadın hain planını uygulamaya başlayarak evden kaçıyor, oğluna kendini kaçırmışlar hissiyatini sirayet ettiriyor. oğlu kafayı yiyip annesi sandığı kadını aramaya başlıyor. şimdi gerçekten vurucu sahneye geliyoruz. filmin sonunda intikam amacı güden kadın, başrolümüze vermek istediği zararı kendi canına kıyarak, yani anne acısını gözlerinin önünde sunarak veriyor. işte bu sahnede seyirci birçok hissiyata bürünüyor. kadının film boyunca ördüğü kazak var bir de, onunda gerçek sahibini hüzünlü bir biçimde görüyoruz.
michelangelo'nun san pietro kilisesi'nde bulunan pieta heykeli belki de kategorisinin en çok hakkını veren eserdir. isa'nın stigmaları ile damarları, meryem'in yüz ifadesi, oradaki çaresizlik ve insan olmanın acizliği o kadar gerçek ve acıdır ki bu pietanın canınızı yakması hristiyan olmanızı gerektirmez. kalbinizin atıyor oluşu kafidir.
(bkz: http://www.gardenofpraise.com/art50.htm)
Diğer kim ki duk filmlerinden biraz daha farklı. Özellikle karakterler baya konuşkan. Aile, intikam, sevgisizlik, öfke, cinsellik bu tarz duyguları gayet başarılı ve aynı zamanda rahatsız edici bir gerçeklikle yansıtmış yönetmen. Bazı sahneleri gerçekten zor izlenebilir türden. Yine de çok başarılı.
Ayrıca bu Koreli arkadaşlarda ne manyak bir intikam dürtüsü var. Sosyolojik olarak kesinlikle incelenmeli.
"kadın" ın gücünü ve çaresizliğiyle erkeğin ne kadar güçlü görünse de "kadın" kadar olamayacağını olağanüstü sert bir şekilde anlatan bir kim ki-duk yapıtı.
erkeğin cinsel güdüsünü de çıktığı yere tekrar girme arzusuna bağlaması bence çok gereksiz bir sertlik katmış filme ve olayı bu şekilde örmesi bence kurguyu çok fazla ve gereksiz yere zorlamış.
michelangelo'nun yaptıktan bir müddet sonra, yaptığına pişman olduğu güzel bir eser. sebebi ise; amacı meryem in, öldürülen isa yı anne şefkati kucaklarken, aynı zamanda da yapılan vahşeti göstermek isterken amacından uzaklaşmasıdır. yani, michelangelo bu eseri yaparken insanların 'ya, harika olmuş, süpersin' demesinden ziyade, o acıyı yaşamasını istemiştir. ama mükemmel tasviri yüzünden hiçbir insan bu eseri gördükten sonra üzülmez. zaten sanatçının son dönem çalışmaşlarına bakılırsa -ki çoğu yarım bırakılmış, özensiz- sonradan sanatı nasıl yorumladığı görülür.
en ünlü hristiyan ikonasıdır. meryem ve oğlu isa'yı tasvir eder. oğlunun üzerine titreyen, ağlar bi vaziyette tasvir edilen resimlerin kaynağı genelde pietadır.
michelangelo'nun pietası çok ünlüdür.
kilise karşıtı gelişen sanat akımlarında klasik pieta ikonografisine zıt olarak baba ve oğlunu tasvir eden çalışmalar yapılmıştır.
ticari bir ürün olarak toscani'nin benetton reklamı için hazırladığı AIDS çalışması çok bilinir ve zamanında çok tartışılmıştır.
