21 yy da peygamberlere inananlara, inanmayanların muhtemelen şu şekilde mukabele ederek, peygamberlere imanı çürüttükleri vıdı vıdı veya zart zurttur.
tüm ateistler toplandık,toplandık,toplandık;
hoşgörüden dem vurduk,ama müslümanlara da hep bok attık.
peygamber nesli olmayı saçma bulduk,saçma bulduk,
maymun nesli olmaktan ise gururlandık, gururlandık,gururlandık.
akıl dedik, bilim dedik;ama tesadüfen olduk dedik çuvalladık.
biz cehalette sınır tanımadık,tanımadık,tanımadık.
onca tarihçinin,şahidin rivayet ettikleri,
düşmanlarının dahi inkar edemeyip, sihir diyebildikleri,
mucizelere inanmadık,inanmadık.
allaha inanmak,üç-beş kolay emri-yasağı yapmamak için, bin dereden su getirdik ama aslında biz hayvan gibi keyf e iman ettik,inandık.
peygamberlere inanıp inanmamak için öncelikle, ne anlatmışlar ona bakmak lazım. Örneğin, kuran ayetlerinin tamamının peygamberimizin ağzından çıktığına iman ediyoruz. Yani, kendisine vahiy olarak geliyor, o da ayetleri bize aktarmış. peki bu aktardıklarına hiç ciddiyetle baktık mı? 1400 sene önce detaylarının bilinmesi mümkün olmayan ama kitapta yer alan mucizevi gerçekliklere baktık mı?
yahu, herşeyi bir yana bırakın; bu kadar varlık "tesadüf eseri mi"? durup dururken büyük patlama olmuş öyle mi? vay be..
peygamberlerin söylediklerine baktığımızda, gerçekleri görürüz.
maneviyata önem veren insandır. sırf babadan gördüğü için inananlar olduğu kadar kuran okuyup, dinin tarihsel gelişimiyle ilgilenip inananları da vardır.
21. yy da peygambere inanmayan insanların tarihi daha eskidir. o dönemde de inanmayanlar vardır daha öncesinde de. sen çok mu araştırdın da inanmıyorsun denebilir. gidin kumda oynayın.
