hz.peygamber sallallahu aleyhi ve sellem, bir şey öğütleyeceği veya öğreteceği zaman, önce karşısındakini tatlı dille yumuşatmış, gönlünü kazanmış, sonra söyleyeceğini söylemiştir. böylece muhatap söyleneni dinlemeye ve anlamaya hazır hale getirildiği için konuşmaları etkili, daveti başarılı olmuştur.
mesela, bir gün peygamberimizin huzuruna bir genç oğlan gelmişti. bu genç oğlan gelir ve ''ya resulullah, zina için bana izin ver çünkü tahammül etmem mümkün değil'' der. oradaki sahabeler, bu genç oğlana çeşitli sert tepkiler gösterirler. ama bütün bu olumsuz davranışlara, sadece şanı yüce nebi, şefkat peygamberi, susar.
o genci dinler, sonra da yanına çağırır, dizlerinin dibine alır ve oturtur. buraya kadar olan muamelesiyle zaten onu etkilemiştir ve bu gence sorar:
- böyle bir şeyin senin annenle yapılmasını ister miydin?
- anam babam sana feda olsun, ey allah'ın resulü istemezdim.
- hiçbir insan da annesine böyle bir şeyin yapılmasını istemez.
- senin bir kızın olsaydı, ona böyle bir şey yapılmasını ister miydin?
- elbette istemezdim ey allah'ın resulü.
sonunda peygamberimiz, kimsenin yakınlarına böyle çirkin bir şeyin yapılmasını istemeyeceğini izah eder ve genç vazgeçer. işte bir şekilde akıl ve mantık yoluyla, allah resulü (sav), genci ikna etmiş ve elini bu gencin göğsüne koyarak şöyle dua etmiştir:
''allah'ım, bu genç oğlanın günahlarını bağışla, kalbini temizle ve namusunu muhafaza eyle.''
