peygambere, dine, kitaba, allah'a inanmayan bünyenin peygamberin ölümünü bahene gösterip içine girdiği eylem. eziktir, zayıftır haşlanması gerekir. fakat sesine kulakta verilmesi gerek. ulan bir peygamber nasıl ölür, toprak olur, vücudunu nasıl karıncalara yer, gözlerinde solucanlar nasıl dolaşır. ne bileyim cebraille bire bir iletişime geçmiş, allah'la uzaktan uzağa kanki olmuş ve toplumları etkilemiş bir insan nasıl olur kalp yetmezliğinde, solunun yetmezliğinde vs. yaşama veda edebilir.
saçmadır. Desen ki ''ben maddeden başka şeye inanmam'' o zaman, ''bu adam adam yine olağan şeyleri söylüyor'' deriz. Fakat illa farkedilmek için saçmalamak gerekmiyor. Hem o peygamber ''ben ölümsüzüm'' dememiştir ki. Kur-an'da -her ne kadar inanmadığım kitap olsa da- açık açık ''bütün canlılar ölümü tadacaktır'' yazıyor bre cahil.
Zaten peygamber ölmeseydi o zaman Allah'a inanmanın ne anlamı kalırdır ki?
Efendimizin, 'Hıristiyanların Meryem oğlu isa yı övmede haddi aştıkları gibi beni övmede siz de haddi aşmayın. Bilin ki ben sadece bir kulum. Benim hakkımda Allah ın kulu ve elçisidir deyin' hadisi yeterlidir.
aslında derinlemesine düşünüldüğü zaman pek saçma olmayan bir durumdur. zaten dinler fiziksel olarak imkansız olan hiç bir şeyi savunmazlar. evet cennet ve cehennem kavramını savunurlar bu imknasızdır fakat ölümden sonraya bırakırlar. bir peygamberin ölümü hiç mantıklı değil, ayrıca ticaretle uğraşması hiç hiç değil.
