biri türkçü, diğeri sosyalist iki büyük yazarımız. Önyargılarınızdan kurtulup okursanız romanlarından büyük keyif alırsınız. Benim için Sabahattin Ali öndedir.
Sözlükte böyle bir başlığın olması beni çok şaşırttı, tabi benim böyle bir başlık aramam daha ilginçti...
Peyami safa: çok konuşan ama boş konuşan adam
Sabahattin Ali: az konuşan ama öz konuşan adam.
öte yandan payami safa'nın dokuzuncu hariciye koğuşundaki betimlemelerinden boğulup kitabı dahi bitiremedim. Adam yolda yürümüyor, yolda yürüdüğü evlerin çimentosuna, çivisine kadar betimleme yapıyor. Burada sanki biraz abartmış Peyami bey.
Sabahattin ali'nin şeytan isimli yapıtı ise, hmmmmm nefissss- hmmm enfesss-tadı damakta kalan bir anlatımı var. bedri ile macide bakalım neler yapacak?
çok gereksiz ve aptalca bir karşılaştırmadır. ikisi de bizim edebiyatımızın en önemli yazarlarındandır. ne sabahattin ali'nin eserlerini görmezden gelip peyami safa'yı yüceltebiliriz ne de peyami safa'nın eserlerini görmezden gelip sabahattin ali'yi yüceltebiliriz. ikisi de harika eserler vermiştir.
birisi çok iyi bir anlatıcı, bir diğeri muazzam bir dehadır. ikisi de toplumun zaaflarını, ikilemlerini işlemiştir farklı şekillerde ama birisi biraz daha yüksek oktavdan çıkarmıştır sesini bana göre.
dolayısı ile karşı karşıya ancak tavla oynarken gelebilirler özetle.
neye göre, kime göre, hangi açıdan karşılaştırılması gerektiğini anlayamadığım karşılaştırma. elma ile armutun tek ortak yönü meyve olamaları ya bu da öyle bir şey yahu. çok kasarsak şunları şöyleyebiliriz:
peyami safanın yüzü batıya dönük; adam yalnızızı ortaya koymuş, sabahattin ali toplumsal bakmış meselelere, nesnel konuşmuş. sabahattin alinin ayakları daha çok yere basar peyami safaya göre...
