asla vazgeçemeyeceğiniz, mükemmellimsi bir tadı olan ikilidir. kimine çocukluğunu hatırlatır. kiminede çocukça gelebilir ama biz olduğumuz müddetçe birbirinden ayrılayamacakları kesindir.
pötibörün çaya doyma ayarını zaman zaman kaçırdığımız andır; çıkartınca anlarız ki o pötibör yerçekimine yenik düşen küçük emrah gibi boynunu büker, burada verdiği mesaj;
"abi, gidiyorum, hem de arkama bakmadan..."dır, hayatı çay fincanın dipsiz derinlikerinde son bulur.
hiçbir bisküvinin petibörle aynı tadı vermediğinden ötürü yerini alamadığı muhteşem ikilidir. o kadar naiftir ki en mutsuz anında bile gülümsetebilir insanı.
