* sonradan pişmanlık veren hayallerdir. pişmanlık duyulmasının yegane sebebi peşinden gidilmemiş olmasıdır. yoksa keşke öyle bir hayal kurmasaydım deme gibi bir şansınız yok. zira insan hayallerine bir derecede yön verebilir. siz bir hayali kurmak istemeseniz de o gelir beyninizi cimcikler ve ister istemez o hayal kurulur. eğer hayalinizin peşinden gitmemenizin sebebi o an hayalinizi bir ütopya olarak görmeniz ise pişmanlık sebebiniz de o hayalin ütopya olmadığını öğrenmenizdir. evet bir hayalimiz vardı ve peşinden gitmedik. ne mi oldu? içimizde bir ukte.
yıllar sonra;
'eğer-keşke' sözleriyle başlayan cümlelerin nesneleridir...
hani vardır ya, hepimizin mahallesinde çok iyi top oynayan birileri... ama babası izin vermemiştir futbolcu olmasına...
eğer babam izin verseydi; en kötü ihtimalle ikinci ligde oynardım, arkadaşlarım hep birinci ligde oynuyor der...
ama mutludur her şeye rağmen...
çünkü o kararı o vermemiştir, uymak zorunda kalmıştır...
ama bir de;
arkasından gitmeniz gereken hayaliniz vardır ya hani...
hayalini kurduğunuz şey baş ucunuzdadır, gece yatarken bardağın içindeki su gibidir ama uyandığınızda devrilmiştir bardak, akmıştır su...
iki seçenek vardır; ya bardağı alıp tekrar doldurursunuz eğer yapabilirseniz-ki zordur bu susuzlukta- , ya da bardağı mutfağa kaldırırsınız devam edersiniz bir şey olmamış gibi... başka bir bardağa kahve hazırlar, onu içersiniz, kendinize gelmek için...
işte bu noktada insanın içi içini yer...
baş ağrılarıyla kalır...
'keşke biraz su bulsaydım da, solmasaydı papatya' diye...
