modern dünyanın biz gençlere sunduğu en güzel nimetlerden biri olan pesle çok eğlenceli saatler geçiriyoruz hepimiz, lakin ben bu başlıkta madalyonun öbür yüzüne değinmek istiyorum. pes için birbirine küfürler eden, kavga eden çocuklar gördüm. tabii ki hiçbir zaman bir oyun için can ciğer kuzu sarması arkadaşlarımda kavga etmedim etmem de ama sonuçta kazanmak için oynanır oyun.
bu girizgahdan sonra sadede gelecek olursam;
arkadaşla kapışıyoruz. atak yapıyor it, pres filan yapıyorsam da nafile geliyor kale önüne kadar. orada topu alıyorum ama benden tamamen alakasız olarak defans oyuncum fevri davranıp topu kaybediyor ve biten pozisyonda kendi hatamdan gol yiyorum. işte bu anlarda ister istemez bir sinir oluşuyor bünyede. ama bunu yanımdaki arkadaşıma çaktırmamam, sanki önemsemiyormuşum gibi davranmam gerektiğini düşünüp 'güzel gol' diyorum. ama it herif bir de golün tekrarını izlemeye kalkmıyor mu işte o anlarda öfkeden hulk olacak duruma geliyorum, itiraf edin size de oluyor bu. böyle bir durumda ya telefonla, ya yanda oynanan maçla ya da kol bozukmuşçasına kolla ilgilenilir işte ve tüm bu eylemler yediğin gol yüzünden oluşan siniri saklama çabasıdır.
oyun başladığı gibide son derece ciddi bi oyun oynanır, taki golü atana kadar. yani ben böle yapıyorum. o golü attığım an pis pis yanımdakine bakar gülerim.
koldan çıtır çıtır sesler gelmesine neden olur. Kırılmak üzere. Pesi bırakın bence. Pes oynadığım dönemlerde acayip sinirli oluyordum. Fifaya geçtim kaymak gibi oldum.
