fiil. bir süre sonra bazı şeyleri aşıp perdeyi kornişe bakmadan, pozisyona göre duvara yaslanarak takmaya başlarsınız ki boyun ve sırt ağrısına iyi gelir! (bkz: acı yok rocky)
anne tarafından yıkanmış perdeleri yine aynı annenin baskısıyla kornişlere geçirme eylemidir.
an itibariyle yapmış olduğum aktivite. kol, boyun falan felç oldu. evde merdiven de yok. sandalye, masa tepelerinde, pencerelerin kenarlarına basarak bişekilde taktık artık. birkaç sene içerisinde havada durmayı öğrenip rahatlıkla perde takabileceğimi düşünmekteyim efenim.
yukarı kaldırılan kollara vücut yeterli kanı gönderemeyeceği ve bunu gerçekleştirmek için normalden daha fazla efor sarfedeceği için deyim yerindeyse insanın ağzına sıçan bir eylemdir. uzak durulmalıdır.
bi ara türk mucit adında yarışma vardı.oradaki yaratıcı bi yarışmacı** bu işten çok çekmiş gibi bi hali vardı.tasarlamış yapmış aleti.helal olsun, sonuç başarılı.swh
ergenliğe adım atan her yağız delikanlının başına gelebilecek olay. o gün saçları dikip en güzel parfümünüzü sıkmanızın annenizin nezdinde hiçbir önemi yoktur. oturma odasının perdeleri her şeyden önemlidir ve bu kutsal görev daima taze boy atmış ergenindir. perdeleri lekelemeden takabildiyseniz hatta perdeyi kornişe bağlayan o tuhaf zımbırtılardan birini bile koparmadan bu işi yapabildiyseniz bundan gayrı üst kattaki mübeccel teyzenin, yan apartmandaki okşan hanımın ve karşı komşu şukufenin perdeleri de ellerinizden öper, demedi demeyin...
Anaların oğullarına, eşlerin kocalarına çektirdiği sıkıcı, acı dolu dakikalar. Sonu gelmez korniş sırasının verdiği psikolojik acı ve sonrasında gelen kol ağrılarıda cabası.
