uzar gider icinden bambaska bir yol ona...pencerelere birakirsin ayirdigin avuc ici mutluluklari. yillarca beklersin bir umut gelir belki diye, tutkularin uykularin altinda ozlemlere donusur. eski bir resim, toprak kokusu, urkek guvercinler, icinde buyuyen, bekleyen, ozleyen sevgiye taniktir. mevsimler, onu bu sokaga yagmurla, karla getirmez. o, uzaklardadir. orada gulecek, aglayacak, sevecek ve olecektir. sen pencereleri ic cekislerinle eskitirken tahta kurusu gibi yiyip bitirecektir seni bu ozlemek, beklemek, en cok da dokunamadan sevmek....
