yaklaşık yarım saat önce yaşadığım ziyaret. odamın camının ve ışığın açık olmasından kaynaklandığını düşünsem de, şehrin ortasında nasıl oldu da benim evimi buldu diye de beni meraklandıran husustur.
ilk gördüğüm an heyecanlandım ve bastım kahkahayı.
-oğlum yanlış geldin lan
en son çocukken gördüğümden olsa gerek, çok mutlu oldum bu ziyarete. hatta dertleştik bile. hakkını yemeyeyim, hep o dinledi beni. o kadar da vefalı ve alçak gönüllü çıktı ki...
az önce uğurlamak zorunda kaldım. ara sıra uğra dedim. eminim uğrar. o küçük canlının bir ruh taşıdığını bilmek o kadar güzel ki... inanmak o kadar güzel ki...
