akdenizli bir erkek olarak esmer bir tene sahibim. ama buna rağmen tarafımdan bir türlü giyilemeyen gömlek rengidir. nasıl mı ? anlatayım:
efendim şimdi ben her türlü rengi seven , her renkten de giyinmeyi seven biriyim. ama pembe benim şu yaşıma kadar aşamadığım tek erkeklik takıntım. ( evet takıntı dedim.) lisedeyken zavallı annem yalvar yakar bana aldırdığı pembe t-shirt'ü en son istanbula geldiğinde yer bezi olarak bulunca benden umudunu kesmiş bir kadındır.
ve günümüz: sabah ofiste kahvaltı yapılmakta, birden çok sevdiğim , saygı duyduğum ve bir avukat olarak kendime örnek aldığım patronum(ki kendisi bayandır) şöyle bir soru sordu:
- just breathe sen pembe seversin değil mi , pembe giysilerin vardır?
-nerden çıkardınız efendim! ben ölürüm de pembe giymem , aşamadığım tek erkeklik kompleksim! hayatta olmaz anlayacağınız.
bu arada ofis ahalisi arasında anlamlı bakışmalar, gülüşmeler ve ben hala uyanamadığım için bu gülüşmeleri fark etmemem...
akabinde elinde bir hediye paketi ile gelen patronum, benim hediyeyi açmam ve içinden pespembe bir gömlek çıkması. kabus. utanç. yüzümde koskocaman bir şaşkınlık ve çaresizlik.
pembe gömleğimi mecburen giyerek yazarken bu satırları, diyorum ki:
gömlek bir erkeğe yakışan en güzel kıyafettir. hele ki beyaz veya pembe ise. ama çingene pembesi olmayacak hacı. kayarlar adama sonra!
bendeniz skinnyman e de bir hayli yakışan renktir bu efendim. üstüme bir geçirsem şu lanet şeyi, "bu kız vermez olm" dediğin hatunun bile veresi geliyor şerefsizim.
bütün kızlar üstüme üstüme atlıyor. aşk gemisi bu mu bee? *
