istanbulda peksimet diyerek derdimi anlatamadığım hede. en sonunda cem yılmaz tadında ıh aha ım diyerek * anlattım. meğer buralarda haşhaşlı ekmek diye biniyormuş. tatsız tuzsuz bişi diyen yazara da itham ederim. tadı da tuzu da gayet güzel bişidir.
maydanoz, kaliteli lor, acı biber salçası, ince kıyılmış taze soğanla harmanlanıp, çay ie beraber tüketildiğinde orgazmın doruklarına ulaştıran lezzet.
çayın yanında verilen ballı çikolatalı kurabiye o kadar lezettlidir ki nasıl bittiğini anlamazsınız. inanılmaz hafiftir de.
200 er gram alırken bulurusunuz kendinizi.
yalnız günlük tüketmekte fayda var bu leziz şeyleri.
şiddetle tavsiye edilir.
izmir agora'nın içinde bir mekandır. güzel yer vesselam.
geçenlerde gittim ablamla birlikte, ablam frappe içti. tabii benim haberim yok frappe'den falan. aklımda da frappuçino olarak kalmış zaten. bu gün annem, ablam ve bir misafirimizle birlikte gittik akşamüstü. garson geldi "ne içersiniz" diye sorunca ben frappuçino dedim. daha doğrusu demek istedim. ama bir an heyecan yapıp furoppoçinao demiş bulundum. masada kimse ne dediğimi anlamadı. sonra düzeltip "frappuçino" dedim.
garson: o bizde yok efendim. isterseniz başka bir şey vereyim.
dedi. ben bile frappuçino'nun ne olduğunu bilmiyordum. garson anladı ya da belli etmedi herhalde. yahut gerçekten o da bilmiyordu...
davetkar şık bir mekan olsa da; ( agora şubesi için )
servis yönünden eksilerde hizmet vermektedir.
şahsen sizden sonra gelen müşterilerin, sizden önce yemeklerini yiyip kalktıklarına şahit olabilirsiniz.
yemekleri de lezzet yönünden ortalamadır.
fiyatlar beklenilen düzeydedir.
bunlara hazırlıklı olmanız ve arkadaşlarınızın size laf etme potansiyelini göz önüne bulundurmanız olasıdır.
izmir alsancak da, sevinç in tam karşısında yaklaşık bir buçuk aydır hizmet veren, dışarıda oturulan alanının oldukça geniş olması dolayısıyla sigara tiryakileri tarafından özellikle tercih edilmeye başlanan ve görüp görebileceğiniz en pozitif, en güler yüzlü işletmeciye sahip mekan. ayrıca yaklaşık bir yıldır agora da hizmet veren bir şubesi daha mevcuttur.
Başta Jules Verne romanları(Balonda Beş Hafta, Goril Avcıları gibi) olmak üzere macera romanlarında kaşiflerin ya da avcıların kumanya olarak yanlarında bulundurdukları yiyecek. Bazen kuru üzümle bazen yalnız başına yedikleri peksimetleri bitmeye yüz tuttuğunda obur kahramanlarımız avlanmaya başlarlar. Şahsen küçüklükte adıyla sanıyla pekmezden yapıldığını düşündürten; bir çeşit ekmek olduğu öğrenildiğinde eski iştahlı düşlere gülümsetendir.
