Valla tam 2 buçuk senedir 1 kez bile yaşamadığım sendrom.
Kendi işini yapmak için haftanın her günü it gibi çalışmak gerekiyor imiş. Şu saatre bile iş yerimden ayrılmadım, işimle meşgulum. Hemen hemen her akşam saat 00.30'dan önce eve gitmiyorum ama mutluyum. Zaten en önemlisi de bu değil mi?
pazartesi sendromundan bunalan Herkese de tavsiye ederim.
Haftanın ilk iş günü. Çoğu insan için "aq daha tatile 5 gün var" imajında olduğu için sendromdur. Yani sorun zaten haftanın başı olması. Haftaiçi izin kullanabilen birinin pazartesi sendromu olamaz.
sendromsuz gün var mı ki artık? her gün ayrı bir olay dünya değişiyor,2020 sağ olsun korku filmi gibi. sonuçta işi olup çalışanlar şanslı grupta...
Herkese mutlu haftalar *
Bu gün beni sendroma aptal bir özel sektör limanının aptal personeli soktu. Uygulanmaması gereken bir prosedürle limana aldıkları için o prosedürle şimdi dışarı çıkaramıyorlar neymiş efendim pazartesi mesai başlasın müdürler gelsin onlara ne yapacaklarını soracsklarmış. Ulan ben niye mecbur olayım senin müdürünü beklemeye herif belki sabaha kadar am sikti öğlen gelecek ben niye onu bekliyorum diyorum cevap yok.. Bu ülkenin devlet organizasyonu ne kadar bitikse özel sektör organizasyonu da en az o kadar bitik. Çünkü bu millette organize Olma standart belirleme ve uyma becerisi yok ve hiç olmayacak sonra iş bilen insanlar niye dışarı göçüyor.. Niye göçmesin bu ırsi taşkafalılıkla aklı olan insan nasıl mücadele edebilir.
En fazla kulağına sarı plastik küpe takıp salacağın kadar mantığa sahip insanlara nüfus veriliyor yetmedi ehliyet veriliyor..
iliklerime kadar hissediyorum şu an. ve ne berbat bir gece allahım. uzun zaman sonra yarın sabahın köründe kalkmak mı. bir dönem duygusal beraberlik geçirdiğin kızı unutamayıp sil baştan yalnızlığa alışmaya çalışmak mı. hadi biraz kafam dağılsın diye bakış açısını değiştirip mesela tuttuğun takımın en önemli ve saygıdeğer futbolcusunun sakatlandığını üstüne şampiyonluğun gittiğini görmek mi. depremler, bitmeyen ve ikinci dalga ikinci dalga diye diye illa getirmeye çalışılan virüsle yaşamak cabası.
olum ne sendromu lan. işe gitmeye mecbursan seve seve gideceksin. alternatifin yok seve seve seveceksin işini. sevimiyorsan ayrıl. yer mi şu ortamda? hayır.
isanların kitleler halinde işten çıkartıldığı şu dönemde işin varsa dört elle sarılacaksın. seveceksin. sahip çıkacaksın.
yok uyuyamamış yok bilmem ne. uykusuz da gitsen, sinirli de olsan işini ya-pa-cak-sın.
