yurtta kalıp hafta sonu eve giden insanlar için pazar sendromu olarak değiştirilebilir. zira pazar akşamları yurda geri dönmek oldukça zor gelir bünyeye.
dışarda bu hissi tadamayan, tatmak isteyen milyonlarca işsiz insan var. onların bu sendromu bu sendromdan şikayet eden insanların yaşadığı duygu yoğunluğundan yüzlerce kat fazladır. o yüzden halinize şükredin hepiniz.
bu boktan kurtulmanın tek yolu insanların sevdikleri işi yapmalarında gizlidir. sen çalıştığın işi sevmiyorsan değil pazartesi, haftanın her günü sendromlusundur. italya'da genel evde erkek orospu olarak çalışmak nerde, türkiye'nin ücra bir köşesinde inşaat işçisi olmak nerde.
belki garip gelecek bilmiyorum ama bu pazartesi sendromun şarkısı bana hep sezen aksu'nun 2011'de çıkan unuttun mu beni şarkısı gibi geliyor. hani bir yerde çalışırken arka fonda çalar, bir şeylerin bitişi gibi, güzel bir tatilin ardından gelmez çalışma isteği. " ben hala dolaşıyorum avare" diye çalar bu şarkı. tınısı falan bana böyle hissettirir nedense bilemedim.
