yurtta kalanlar için iğrenç bir gündür. pazar günü öğleden sonra biricik ev bırakılır, yurda gidilir. herkesin suratı asıktır. herkeste bir pazar sendromu vardır. başlasa da bitse diye geçer içlerden. sonra denklemler kurulur. bugün zaten bitti eh yarın zaten pazartesi dersler boş, salı hızlı geçer, çarşamba maç var, perşembe zaten hafta bitti, cuma zaten eve gidiyorum diye avutur insan kendini. halbuki hiç biri doğru değildir ama pazar sendromu üstüne pazartesi sendromu da yaşayan öğrenci ağrısını biraz hafifletir.
aynı şekilde olmasa da evden gidip gelen öğrenci içinde büyük sıkıntıdır. bir önceki gün saat 1 de uyanmışken pazartesi 7 de uyanılır.
anlam veremediğim olay,
bu sendromdan en çok bahseden insanların tamamı, işlerini cuma akşamı bitirmeyerek pazartesiye bırakayım, bugün yorulmaya gerek yok diyen kişiler, halbuki cuma akşamı mesainin normal saatine kadar normal performans ile çalışsa pazartesiye çok iş kalmayacak. Sendroma filan girmeyecek.
bilirsin ki daha bu sıkıntının geçmesine dört gün var telafisi ise yalnızca 1 tam gün yani cumartesi..pazar yine sıkıntı yine sıkıntı..tabi bu tribe girmek istersen..
çalışmak zorunda olan fakirler için oluşan sendrom. biz zenginler her gün yaptığımız gibi yine yan gelip yatacağız, oh sütlü çayım, hizmetçimin memelerine tutunarak kalkmak gibisi var mı ayol?
