devam mecburiyeti, yakınlarda vizesi finali olmayan üniversite öğrencisidir. henüz mezun olmadığından iş kaygısına da henüz düşmemişse tadından yenmez.
yaz tatilinin ilk pazartesinde, bütün yıl sabahın 6.30'unda ayağa dikilmeye alıştığı için, yine erkenden uyanmış, sonra da okulun olmadığını hatırlayarak mutlu olan öğrencidir. ya da okul zamanı saatin alarmını 5.30'a kurup, uyandığında "ohoo daha bir saat uyuyabilirim. koca bir saat." diyerek kendini tatmin ediyor da olabilir.
ne işe ne de okula ne de bir toplantıya gitmesine gerek olmayan bu arada cukkası sağlam ve mutlu bir beraberliği olan insandır. Hele ki yıllarca çalıştıktan sonra bu hissi tatmak alışkanlık yapabilir.
bir güne daha uyandığı için kendini mutlu hissedebilen insandır.bahsettiğim hastalığın pençesinde olmak değildir bu hususu belirtmek isterim.küçük iskenderiye de yaşayan bir cümle vardı.yanlış hatırlamıyorsam ''öyle bir dünya umdum ki,insanlar uyandıklarında hala hayatta oldukları için birbirlerine sarılıyorlardı'' cümlesini okuyup bir kere daha ölümün ne kadar basit hayatın ne kadar güzel olduğuna inanabilen insandır.
