genelde ailelerinde esnaf olmayan, memur ya da memur emeklisi bünyelerde gözlemlenen bir durum. pazarlık yapmayı küçülmek gibi görürler.
saygı duyulası naif insanlardır.
pazarda görülen bir örnek. yaşlı bir çift pazarda alışveriş yapmaktadır:
kadın: çok pahalı diyosun evladım, 5 yapıver şunu.
satıcı: olmaz abla, o zaman bize bir şey kalmıyo valla.
kadının kocası: alsana hanım amma yalvardın rezil ettin beni, zaten hava soğuk, hadi al evladım parayı.
satıcı: eyvallah amca.
kadın: ah nuri ah! sen böyle yapa yapa kiralarda süründürdün bizi.
pazarlık yapabilme hakikaten öğrenciyken geliştirilen bir yetenek olup okul bitince zınk diye biter. Zaten vakkoya girip pazarlık yapacak değilsiniz herhalde. indirim istenecek yer var istenmeyecek yer var. Öğrenciye heryerde zaten torpil geçilir indirim yapılır. Ne demişler 'öğrencinin kalemi altın olsa yine de sadaka (harçlık) vereceksin'. Esnafa bu söker de nedense ev sahipleri yemez.
-ne kadar abi bu telefon
+180 kardeşim
-yap birşeyler alayım abi
+son fiyat kardeşim malesef
-abi indrim yap alcam bak şimdi
+tamam 175 olur
-aldım gitti.
şimdi olay salaklık falan değil tabi ki estağfurullah ama benim canım, çok sevdiğim kayınpederim bu konuda inanılmaz bir örnek.
şöyle ki: zamanında bunlar bir ev satın alıyorlar emlakçıdan. ancak halihazırda evi satan eski ev sahibi de evden henüz çıkmamış. ve bir yıl kadar da çıkmak istemiyor. bunu arzusunu da dile getiriyor. ancak satış fiyatından, oturacağı bir yıllık kirayı düşmek istemiyor zira toplu paraya ihtiyacı had safhada.
kayınvalidem de adama diyor ki, "o zaman bir yıl daha oturun kirasını verin napalım artık."
"tamam" diyor adam, aylık 800 lira veririm.
kayınpederim çok net bir şekilde "hayır olmaz" diyor.
adam irkiliyor. "abi" diyor gerçekten sıkıntıya girerim, en çok 850 olur nolur anlayış gösterin"
kayınpederim "800 olmaz, 600 yeter" diyor.
kayınvalidem yavaş yavaş kafayı çevirip kayınpederime bakıyor bir yandan içinden "yapma, sen konuşma bu konuda nolur" derken. zira bu huyunu biliyor ve bu pazarlık aniden geliştiğinden önceden tembihleme fırsatı olmamış. korktuğu başına geliyor yani.
"800 kira çok. 800 kira mı olur?" diyor. adam : " yani şimdi, buralarda o civarda" falan diyor ama kayınpederim "hayır" diyor "600 vereceksen otur yoksa çık" diyor. şaka gibi resmen. adam da "allah razı olsun abi ehehe saol abi" diyor.
işin garibi zengin değiller bişey değiller. ömürleri boyunca çalışmış didinmiş, emekli ikramiyeleri ile ev almışlar.
işte böyle benim kayınpederim. eşi benzeri pek yok bu dünyada. çok temiz çok seviyorum kendisini.
kurtulamadığım zavallılık. öyle ki para üstünü bile isterken bazen ıkınıp sıkılıyorum. öyle sümsüğüm, o derece zor yaşamak benim ve benim gibiler için... yapmayın abi, yapmayalım yani. biraz aktif olalım. tamam hepimiz anamızın karnından über pazarlamacı, çingen gibi ağzı laf yapan birer insan olarak doğmadık ama bu artık global dünyada kendimize bir yer edinebilmemiz için ve de cebimizdeki üç kuruşa göz diken üretici sömürücülere karşı gardımızı almamız için önemli bir adım. hiç beceremediğim ve annemden biraz olsun bi'şeyler kapamadığım için kendimden utanıyorum. hayır, pazarlık yapmaya yeltendim birkaç sefer, onu da elime yüzüme bulaştırdım arkadaş. rezalet bir durumdu. kimseciklere anlatamıyorum. ama birkaç ay evvel en sonunda pazarlık yaptım. hem de çok saçma ve gülünç şekilde. zaten çoğu zaman şirinlik mirinlik katarak-kendimce- bu gibi şeylere yelteniyorum. bikaç defa başarılı da oldum. makinem kırıldığıçün sirkeciye bıraktığım makinemi almaya gittiydim. gitmişken de bi çanta alayım artık dedim ve girdim bi dükkana. çantaların fiyatlarını sordum tabii öncelikle. 45-65 arası bi fiyat skalası sundular önüme. önce en pahalısını göze kestirme gibi bi yeteneğim var benim de; gittim en pahalısını sordum. güzel, bilindik, çok da ahım şahım olmayan ama dünyaca ünlü marka diye nitelendirdiği çantayı elinde evirdi çevirdi, burnuma soktu. yok, o olmaz dedim. sonra 45 tl'lik bi çanta gösterdi, ona da olmaz dedim. ha bi ara ağzımdan "biraz iskonto yapar mısınız?" diye de bi şeyler çıkıvermiş . (iskonto demek her zaman daha avantaj sağlar size. zira esnafla aynı dili konuşmak en doğru yol kanımca.) "nakitte yaparız tabii bişiiler." dedi eleman. sonra vitrinde bi çanta vardı onun fiyatını söyledi. 40 dedi. hmm diyip "bi deneyelim makineyi, içine koyalım da.." dedim. sığar mı sığmaz mı vs derken sonra fiyatını tekrar sordum. (bunlar bilinçsizce yaptığım şeylerdi.) 40 dedi adam. " ee, ama ben 30 diye duydum:/ " dedim. böyle de ağzımı yamulttum emo gibi. dudağımı da büktüm. "peki size 35 yaparız" dedi. 5 tl kar ettim. 5 az mı lan? o kadar dudak büktük.
