son kelimeye bir türlü karar veremedim. gurur mu desem keyif mi desem... huzur en yakışanı oldu sanki.
malum pazarlık etmeye bayılan bir milletiz biz. pazarlıksız bir çöp dahi almayı istemeyiz neden çünkü kazıklanacağımızı biliriz. alışveriş yapmak için indirimi bekleyen bizler, ister bir mağazaya girelim ister pazara gidelim "nedir bunun fiyatı" yerine " en son kaça olur bu kardeş" sorusunu sormayı tercih ederiz. söylememe gerek yok kusuratları sevmeyiz. hesabı isteğimiz ölçüsünde yuvarlayan esnafı ise severiz.
alışverişlerin olmazsa olmazıdır pazarlık bu konuda sanırım hemfikiriz. pazarlık yapmaktan utanan, pazarlık yapanın yanında duramayan, pazarlık yapanı parasız sananları ayrı bir kenara koyup, pazarlık hususunda kendine rakip tanımayanlar bu başlık altında hayat bulanlar.
ama bak; insanlık hali basiretin mi bağlandı, pazarlıksız mal mı aldın ya da hanım çıktı alışverişe utandı mı " fiş almasam ne olur " demeye, uykuların kaçar senin. valla ne yalan söyleyeyim başıma gelse mutlaka kaçardı uykum benim.
dedim ya her koşulda, her mekanda pazarlık yapmayı severiz bizler. pazara gideriz, geçen diyalog aynen şu:
- kaça abi bunun kilosu
+ 3,5 abi
- ver iki kilo al 5 ytl
+ olmaz abi naptın sen kurtarmaz o
- bak daha meyva alacam amaa
ister ikna et, ister adamı sinir et pazarlığın en tatlı olduğu yerlerdir pazarlar bence. karşılıklı inatlaşmalar, çekilen restler, pazarlık ede ede arttırdığın parayla gidip birkaç kilo başka başka şeyler almalar... isterse ucuz olsun alacağın şey, alışmışız biz. ne kadar indirse kardır hesabı. ama sadece pazarlarda mı?
babamdan harçlık aldığım dönemlerde misal 50 ytl görürdü işimi, babama sorsan o da bana vermek için aynı tutarı kafasında belirlemişti belki. armızda geçen diyalog aynen şu şekilde olurdu ama. birbirimizi tanırdık çünkü.
- baba 100 ytl verir misin (50 ye razıyım dikkatini çekerim)
+ daha dün verdim kızım 25 ytl yeter sana (ya tutarsa diyor)
- olmadı 75 ver baba ya 25 ytl neye yeter
+ taş çatlasın 50 ytl veririm. ne o her gün para mı vercez sana
- tamam babacım teşekkürler (50 ytl ye razıyım demiştim di mi)
bu evde baba kız arasında geçen ufak bir pazarlık tabi. bahsettiğim huzur ise o parayı cebime koyarken yüzümde oluşan tebessümden ibaret.
pazarlıkta iki tarafın da yaşadığı keyiftir.
nasıl mı?
müşteri tarafı pazarlığını yapıyor ama gerçekten fiyatı indirmiş oluyor mu acaba?zaten pazarlık payı bırakılarak yüksek söylenmiş olan fiyat normal fiyatına iniyor ve satıcı halinden memnun oluyor, müşteri de gayet keyifli çünkü indirim yapıldığını sanıyor.
birde bu pazarlık olayındaki kelime oyunlarına aldanmamak gerekiyor. örnekte inceleyelim;
(bir terlik fabrikasının da işleri ile ilgilenen nada ve iş arkadaşları eğlence amaçlı akşamları kızılayda işportada terlik satmaktadırlar.)
iş çıkışı tezgah kurulur ama herkes olaya adapte, sanki eğlence için gelinmemiş de bilime faydalı bir şeyler yapılıyor. herkesin belinde bel çantası, kazandığımız uçsuz bucaksız paraları koymak için...
evet, terlik olunca teyzeler dökülmeye başlar.
-yavruum bu kaç para?
+gel teyze gel!kaymaz, yırtılmaz, ortopedik bunlar.tanesi 3, çifti 6 ytl.
-çifti 6 mı yavrum? iyiymiş iyiymiş şunun pembesi yok mu?
+olmaz mı teyzem herrenk, her numara!!
evet teyze alır 2 terlik, tanesi 3, çifti 6.
akşam saati olmasından mıdır nedir kimse uyanmadı teki 3, çifti 6 ytl geyiğine.
kötü bi şey biliyorum ama ekmek parası...biz de yan tezgahlardan öğrendik.
racon buymuş...
