tanesi 50 kuruşa taş çatlasa 1 liraya pazardan civciv alıp evde beslemektir. küçük çocukların vazgeçilmezidir karton kutuların içinde alıp eve götürmek, hayvana yem diye sadece ıslak bulgur ve su vermek akabindede birkaç gün sonra genelde ölürler.
yıllar önce vahşi komşumuzun kızı arka cebine koyardı civcivleri ve part diye yere otururdu. bağırsakları dışarı çıkardı şirin civcivlerin.
görsem o küçük kızı şimdi sikerim. neyse zaten büyük ihtimal birileri sikiyordur.
boyalısı alınmamalıdır. şahsen 3-4 yaş aralığında 8-9 adet boyalı civciv almışlığım vardır. öldüklerinde nasıl ağladığımı tahmin edersiniz. birde çocuk mallığından mıdır nedir; lan salak bir sürü boyalı civciv almışsın hepsi ölmüş, yine alcan yine ölecek. anneannen "bak ötekiler öldü bunlarda ölür, üzülürsün yine demiyor mu" dinlesene onu.. daha sonra anneannem tavuk yapmak için aldığı civcivleri sana aldım diye bana yutturmuştur orası ayrı bir konu.
büyüyünce tavuk oluyorlar kardeşim, hiç o civcivlikte ki sevimlilikten eser kalmıyo çok çirkin birşey oluyorlar sonra babalar kesip tavaya atıyor ama insana koyuyor be, kardeşim arkadaşımı kesti diye babama bi ay küsmüştü.
büyüyünce tavuk olup kesilip afiyetle yenmesini de beraberinde getirecek durum.
ulan ne severdim onu, tavuk olunca evde olmaz bu dedik bahçeli evi olan bir tanıdığa verdik. o da kesmiş yemiş.
sadece bir haftalık bir iş.
o civciv ölecek. haftaya pazara tekrar gidildiğinde anneniz ısrarlarınıza ve civcivci beyefendinin "iki tane alırsanız ölmez. arkadaşsızlıktan ölmüştür." sözlerine dayanamayıp bu sefer iki tane almışsa onlar da ölecektir. yazık. ölüyor işte. artık alma değil mi ?
ben ete gelip tavuk olduklarını yumurta filan verdiklerini daha önceki yirmisekiz denememde hiç görmedim. ama aldık. çıldırmış gibi civciv öldürdük bir dönem.
